Zeewier en plankton: een eerste verkenning met zeesla in mesocosms

Abstract

Zeewier wordt gezien als een belangrijke eiwitbron voor de toekomst, maar grootschalige productie van zeewier op zee kan verschillende invloeden hebben op het ecosysteem. Een van de vragen betreft de invloed van het zeewier op het plankton. Het fytoplankton maakt immers gebruik van dezelfde nutriënten, waardoor een verminderde beschikbaarheid, of veranderde verhoudingen tussen verschillende nutriënten gevolgen kan hebben op de productiviteit en de samenstelling van de fytoplanktongemeenschap. Dit heeft dan ook consequenties voor het zoöplankton dat van het fytoplankton afhankelijk is. Mogelijk heeft dit invloed op de wijze waarop in het ecosysteem koolstof wordt vastgelegd. In dit onderzoek is in een miniatuur experimenteel ecosysteem (mesocosm) het effect van de aanwezigheid van zeesla (Ulva lactuca) op de ontwikkeling van de planktongemeenschap. De ontwikkeling van de zeesla biomassa in de mesocosms volgde in grote lijnen de groeiprognose totdat de nutriënten limiterend werden. Dit laat zien dat de ontwikkelingsmogelijkheden voor het zeesla (licht, temperatuur, gasuitwisseling) in de mesocosms voldoende waren. Omdat de beschikbare hoeveelheid nutriënten bepekt was tot hetgeen bij aanvang aanwezig was in de waterkolom, bleef de geproduceerde biomassa beperkt. Na dag 42 leek fosfor de limiterende factor te zijn. De zoöplankton-chlorofyl correlatie op dag 56 suggereert echter dat nutriënten beschikbaarheid aan het eind van de proef voor het fytoplankton nog niet in alle mesocosms kritisch was. De invloed van de zeesla daarop is echter op dit moment nog onduidelijk. Hiervoor is een analyse van de individuele mesocosms nodig die kan worden uitgevoerd als er inzicht is in de samenstelling van de planktongemeenschap. De resultaten van de DNA-analyses die met dat doel worden uitgevoerd komen in 2021 beschikbaar.