Preikestolen
In mijn vorige verhaal zei ik dat ik nog één hele toffe vakantiefoto had, en hier is hij dan! Dit is Preikestolen, een heel beroemde rots en uitzichtpunt, door Lonely planet uitgroepen tot één van de top tien uitzichten ter wereld. Aangezien ik helemaal fan ben van toffe natuurdingen zoals dit, had ik besloten om naar Stavanger te gaan zodat ik hierheen kon.
Net als al het andere goede in het leven koste het wat moeite om hier te komen. Het was nog ongeveer een uur vanaf Stavanger en dan een wandeling van twee uur. Aangezien het niet het hoogseizoen is en aangezien het noorwegen is kon ik niet bij de wandeling komen met openbaar vervoer: het dichste bij dat ik kon komen was op 10 km afstand. Daraom ben ik gaan liften. Dit ging makkelijker dan het misschien klinkt: ik moest namelijk met de ferry en daar kon ik rondvragen voor een lift, die ik snel vond. Op de terugweg ben ik meegereden met een paar mensen ook de wandeling hadden gedaan. Want ondanks het (natuurlijk) slechte weer waren er nog veel mensen die de wandeling aangingen. Het was een hele mooie route, ik hou ervan hoe snel de omgeving in Noorwegen veranderd: van dichte bossen tot open vlaktes, en van meren tot diepe afgronden. Aangezien het weer slecht was, waren er heel veel spontane watervallen. Op de top was de wind zo sterk dat het water dat naar beneden viel weer terug omhoog werd geblazen: het is een hele ervaring een waterval in de verkeerde richting te zien gaan.
En toen was ik aan de top. Ik moet toegeven dat het uitzicht niet zo goed was als verwacht: het was nog steeds heel mooi, maar in mijn opzicht een beetje overschat. Dat maakte het het niet minder waard, want het was nogsteeds super cool om daar te staan. Zoals ik zei is het een grote rots, die is ontstaan doordat de gletjser die het fjord heeft gevormd stukken rots heeft afgebroken en weggevoerd. Het is 600 m steil naar beneden, naar het Lysefjord, en zoals je kan zien zijn er geen hekken of wat dan ook die het uitzicht blokkeren. Natuurlijk moet ik naar de rand lopen (toen er wat minder wind was). Mocht je het je afvragen, dat rode stipje in de verte ben ik. Het was heel eng, ik heb twee seconden naar beneden gekeken en realizerde me toen dat ik daar te bang voor was. Maar het was een geweldige ervaring.
Ik wilde ook heel graag naar de Kjeragbolten (voor de googelers onder jullie), een rots die in zijn eentje in een kloof hangt, 1000 m boven een fjord, maar die wandeling was gesloten in de herfst omdat het te gevaarlijk is. Dus het lijkt erop dat ik hier nog een keer terug moet komen, al had ik dat na deze tijd in Noorwegen al door.
Ha det!