Paul Ravensbergen
Studie: BSc International Land and Water Management.
Bestemming: Mexico.
Wat: Stage.
Hola! Ik ben Paul Ravensbergen. Hier vinden jullie mijn verhalen over mijn stage in Mexico.
Flexibel zijn
Tijdens mijn studie internationaal land en waterbeheer vertellen docenten ons vaak dat we ons in andere, met name tropische, landen flexibel op moeten stellen zodat het makkelijk is om met onverwachte situaties om te gaan. Ze zeggen vaak dingen als: verwacht altijd dingen die je niet verwacht. En inderdaad, het is precies zo. Ik was nog geen uur in San fransisco de Campeche en twee dingen waren al anders dan ik van tevoren in Nederland gedacht had.
Regen!
Misschien heb je de afgelopen week veel geklaagd over het slechte weer in Nederland, maar alhoewel het in Nederlands misschien wat bewolkter en ook kouder was dan in Mexico denk ik dat ik wel meer regen gehad heb. Ik ben hier pas 6 dagen, maar van deze 6 dagen heeft het al 4 keer geregend. En wanneer het regent is het natuurlijk niet een zacht miezerbuitje zoals soms in Nederland. Nee, er zijn hevige stormen. Stormen zoals op de foto. Natuurlijk zorgt dat voor mooie plaatjes, maar als je een storm als deze ziet moet je snel binnen zijn. Deze keer duurde het bijvoorbeeld slechts 45 minuten voordat de regen begon. En niet zomaar regen. Het kwam met bakken uit de lucht. Binnen een paar minuten was er een stroom van 5 centimeters hoog in de straat waar ik woon, en dan heb ik nog niet eens iets over het onweer verteld. Echter, ik zal dat overslaan omdat er meer mooie dingen op de foto te zien zijn.
Compost
Zoals je in mijn eerste introductieverhaal kunt lezen heeft mijn stage alles te maken met compost, het groeien van medicinale planten en dat alles in het onderzoeksinstituut Ecosur en in een paar scholen in Campeche. Nu is het donderdag, wat betekent dat ik al bijna twee weken bij Ecosur ben. Ik kan je dus nu ook al wat meer over het project vertellen. Mijn project zal grofweg de eerste twee maanden het produceren van compost zijn en de volgende twee maanden het groeien van planten. Hopelijk is er dan aan het einde nog twee weken over voor andere dingen. Echter, de laatste twee activiteiten zijn pas ver weg, dus ik ga nu eerst wat over mijn compost vertellen
Uxmal
Daar is ie dan: de eerste Maya stad. Dit filmpje laat je een heel bijzonder moment in Uxmal zien. Afgelopen zaterdag stond ik op om 5 uur om de bus van 6 uur te pakken, opdat ik de eerste en hopelijk ook de enige zou zijn in de Maya stad. En inderdaad, ik was alleen. Toen ik binnenkwam liep ik meteen naar achteren om een tempel te beklimmen waarvan mijn gids zei dat het een mooi uitzicht gaf. Het uitzicht is datgene wat je op het filmpje kunt zien, dus je kunt zelf oordelen (ze zijn moeilijk te horen, maar luister vooral ook naar de geluiden).
Verjaardag!
Ik ben nu al bijna een maand in Mexico en gelukkig, maar ook een beetje minder gelukkig, vliegt de tijd voorbij. Gelukkig omdat dat betekent dat ik het hier naar mijn zin heb, maar minder gelukkig omdat dat betekent dat ik hier nog maar iets meer dan drie maanden zal zijn. Eén van de dingen dat in ieder geval belangrijk is voor mij om van een plek te genieten is het ontmoeten van leuke mensen om de tijd mee door te brengen. Afgelopen week heeft dat zeker bewezen.
Compost II
Ik heb zo veel dingen die ik met jullie zou kunnen delen dat het gewoon bijna lastig was om er eentje te kiezen. Echter, omdat het nu weer een tijdje geleden is dat ik iets over mijn stage heb geschreven zal ik daar nog een keertje over schrijven. In mijn verhaal ‘compost’ schreef ik over het feit dat de temperatuur in the composthopen nog een beetje te laag was. Jammer genoeg is dat nog steeds het geval dat de temperaturen niet boven de 50 oC uitkwamen. Dit kan verschillende redenen hebben. Ik denk dat de grootste reden is dat het soort ingrediënten dat gebruikt is niet helemaal goed is.
Couch surfen!
Na mijn laatste verhaal heb ik weer zoveel dingen om jullie over te vertellen dat het ook deze keer moeilijk was om een onderwerp voor dit verhaal te kiezen. Maar toen realiseerde ik dat couchsurfing een soort van het grote thema van de afgelopen twee weken was. Om die reden zal ik mijn ervaringen over dit geweldige concept met jullie delen.
Mennonieten
Na meer dan een maand heb ik eindelijk weer een nieuw verslag. Dat ik in de afgelopen tijd niets geschreven heb was absoluut niet omdat het saai of niet interessant was om over te schrijven. Het tegendeel is juist waar, het was een hele leuke maand. Een maand waarin ik veel verder gekomen ben met mijn onderzoek. Vooral omdat het de maand was waarin mijn composthopen net op tijd :) voldoende gecomposteerd waren om te gebruiken en dus ook de maand waarin ik met mijn plantenexperimenten ben begonnen. Daarnaast ben ik begonnen met het ‘lesgeven’ in een derde school op het platteland. Het leuke van deze school is dat ik dat lesgeven nu bij 6 van de 9 klassen doe, waardoor praktisch gezien de hele school bezig is met het maken van deze organische meststof.
Eten en dood
Omdat ik niet echt een leuke introductie voor dit verhaal kon verzinnen begin ik deze keer met uitleggen wat je op de foto ziet. Waarschijnlijk herken je het niet, maar het meest belangrijke dat je ziet is één van de primaire levensbehoeftes: voedsel. Misschien is voor jou voedsel gewoon voedsel wat je nodig hebt om te kunnen leven. Hier in Mexico krijg ik soms de indruk dat het juist andersom het geval is: een Mexicaan leeft om te kunnen eten. Ze eten het niet alleen, ze steken veel tijd in het bereiden ervan, ze praten er (veel) over en ik weet zekere dat ze er zelfs over dromen. Een nadeel is echter dat voor veel Mexicanen voedsel ook een meer dan noodzakelijk onderdeel van hun lichamen is geworden. Waarom dat het geval is, wordt met name duidelijk op nationale feestdagen, dagen met veel eten, dagen zoals ‘Dia de los Muertos’.
Calakmul
Soms is het bijhouden van een blog ingewikkelder dan ik van tevoren dacht. Op sommige momenten is het schrijven moeilijk. Ik weet dan bijvoorbeeld niet hoe ik mijn verhaal moet beginnen of hoe ik het interessant kan houden (ik hoop dat ik daar bij mijn andere verhalen wel in geslaagd ben). Deze keer is het echter heel anders. Ik heb genoeg ideeën om mijn verhaal te schrijven, maar ik had moeilijkheden met het kiezen van de foto. Ik had gewoon te veel leuke dingen gedaan afgelopen weekend. Ik kon bijvoorbeeld een foto posten van mij in een tokkelbaan 60 m boven een cenote, maar dat zou je zo jaloers maken dat ik niet durfde om die te gebruiken. Ik had ook een foto van ons doel en laatste bestemming van afgelopen weekend kunnen posten: Het schitterende tropische bos en de fantastische ruïnes van Calakmul. Maar zoals ik al zei wil ik jullie niet te jaloers maken dus daarom koos ik maar voor deze enigszins vage foto welke jullie iets laat zien wat echt fantastisch was.
Thuis
En toen was het plotseling ineens heel erg koud in mijn gezicht op 10 december. Als je deze leest en de titel denk je waarschijnlijk dat ik weer terug was in Nederland. Gelukkig voor mij was ik nog steeds in Mexico.