Nieuws
Stadsgroen Amsterdam mogelijk meer waard dan woningbouw
Het stadsgroen in Amsterdam vertegenwoordigt een economische waarde die hoger kan zijn dan die van woningbouw. Dit blijkt uit een onderzoek van Wageningen Economic Research. Gemeentelijke woningbouwplannen voor de jaren 2025 en 2040 dienen daarmee kritisch afgewogen te worden tegen de eventuele gevolgen voor het stadsgroen.
In een drukke stad als Amsterdam is voor inwoners groen in hun omgeving belangrijk. Op basis van cases is de waarde van het Amsterdamse stadsgroen onderzocht, uitgaande van de zogenoemde TEEB-stad methodiek. Deze kosten-baten methodiek geeft inzicht in de waarde van groen in de stad en hebben we gebruikt om deze waarde te vergelijken met de waarde van woningbouw.
De waarde van verloren groen
De concrete invulling van de woningbouwplannen is nog onderwerp van discussie; het Rembrandtpark en Volkstuinpark Nieuw Vredelust vallen wel in het zoekgebied voor nieuwe woningbouwprojecten. Bij de case Rembrandtpark is uitgegaan van een verdubbeling van de huidige negen woontorens, en de gevolgen daarvan voor het stadsgroen. De waarde van het groen dat verloren zou gaan, is dusdanig groot dat het de baten van de bouw van woontorens waarschijnlijk zal overstijgen. Het verlies aan groen heeft met name veel impact op het woongenot van de bewoners rond het Rembrandtpark. Het betreft hier een verloren baat van 18 miljoen euro. Overige verloren baten van groen – zoals gezondheid, biodiversiteit en sociale cohesie – vertegenwoordigen in dit geval een minder grote waarde.
Bij de case Volkstuinpark Nieuw Vredelust verschilt het type baten van die van het Rembrandtpark. De totale baten van Nieuw Vredelust zijn dusdanig groter dan de kosten dat de netto baten ruim 1 miljoen euro bedragen. Vooral voedselproductie is met 1,2 miljoen euro een belangrijke batenpost. Echter, omdat uitzichtgroen in de huidige situatie ontbreekt, is de totale waarde aanzienlijk minder dan bij het Rembrandtpark. Voor de locatie Nieuw Vredelust is het daarmee minder waarschijnlijk dat de waarde van het groen hoger is dan die van eventuele woningbouw.
Tevens is er een case doorgerekend waarbij buurtgroen is ontwikkeld in versteend gebied. Het betreft hier het scenario om van het Belgiëpleintje een postzegelpark te maken. Deze investering in groen heeft een dusdanig gunstig baten-kosten saldo dat het eigenlijk een zogenoemde no-regret maatregel is, zolang het de functie van publieke ruimte behoudt.
Conclusie
Alle drie de cases laten zien dat de waarde van het groen in Amsterdam aanzienlijk is. In een drukbevolkte, intensief bezochte stad als Amsterdam wordt groen extra gewaardeerd. Voor de leefbaarheid van Amsterdam is het groen niet langer leuk maar noodzakelijk. De gemeente Amsterdam doet er daarmee verstandig aan om de waarde van het groen expliciet mee te nemen in de afweging waar, hoeveel woningen te bouwen.