Martine van den Heuvel-Greve

'Ik heb mariene biologie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen, en me gespecialiseerd in de ecotoxicologie (de studie naar de effecten van toxische stoffen in organismen). Verder heb ik tijdens mijn afstudeeronderzoek op Antarctica mijn liefde voor poolonderzoek ontwikkeld. Sinds 2009 werk ik bij Wageningen Marine Research.

Ik ben projectleider en onderzoeker in een vrij breed onderzoeksveld. De gemene deler in mijn onderzoek is hoe menselijke activiteiten het leven in zee onder druk kunnen zetten, zowel hier in Nederland als in de poolgebieden. Bijvoorbeeld door de blootstelling aan vervuilende stoffen die in zee zijn terechtgekomen, of het faciliteren van transport van invasieve soorten naar gebieden waar deze voorheen niet voorkwamen. Zo hebben we afgelopen jaar een publicatie geschreven over de ophoping van poly chloor bifenylen (PCB’s) in bruinvissen uit de zuidelijke Noordzee en de mogelijke effecten hiervan op de gezondheid van deze dieren.

Momenteel onderzoeken we de ophoping van geperfluoreerde verbindingen (PFAS) in het Westerschelde- estuarium. Verder hebben we een wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd over de aanwezigheid van nieuwe soorten in het kustsysteem van Spitsbergen met behulp van nieuwe DNA-technieken. Ook ben ik betrokken bij het Arctic Marine Litter Project, waarin we de bronnen en effecten onderzoeken van plastic dat op het strand aanspoelt in onder andere Groenland en IJsland.

Het leuke van een kennisorganisatie als Wageningen Marine Research is dat je hier zowel relevante kennis kan ontwikkelen als toepassen. Samen met studenten en andere onderzoekers voeren we gedetailleerde lab- en veldexperimenten uit om basiskennis te kunnen ontwikkelen, die vervolgens meteen gebruikt kan worden in onze adviezen aan opdrachtgever.

Ons werk is vaak gevarieerd. De ene dag sta je met je voeten in de blubber of aan boord van een schip om onderzoeksmateriaal te verzamelen, terwijl je de volgende dag de data aan het uitwerken bent op de computer, een nieuw experiment bedenkt of deelneemt aan een internationaal overleg.

Binnen Wageningen Marine Research krijg je de vrijheid om je eigen onderzoeksveld te ontwikkelen en uit te bouwen. Zo kan ik, mede dankzij projectaanvragen bij het Svalbard Environmental Protection Fund, vrijwel jaarlijks veldexpedities op Spitsbergen organiseren. Hier verzamel ik data over verschillende factoren die het dierenleven in het kustsysteem kunnen beïnvloeden, zoals vervuiling en invasieve soorten.

Wageningen Marine Research heeft er tevens voor gezorgd dat ik een tijdelijk aanstelling voor een dag in de week heb bij de leerstoelgroep Mariene Dierecologie van de Wageningen Universiteit. Hier kan ik samen met onderzoekers en BSc/MSc/PhD studenten mijn poolonderzoek verder uitbouwen.

De kennis die we ontwikkelen in onze onderzoeksprojecten deel ik vervolgens in internationale expert-werkgroepen, zoals de werkgroep marine van de International Arctic Science Committee en de ICES/PICES/​PAME werkgroep ‘Integrated Ecosystem Assessment (IEA) for the Central Arctic Ocean’​.'

Elk jaar is het op 11 februari de Internationale Dag van Vrouwen en Meisjes in de Wetenschap. In het kader hiervan deel ik mijn ervaring hoe het is om als vrouw bij een onderzoeksinstituut te werken. Ik voel me als vrouwelijke wetenschapper thuis en gewaardeerd bij Wageningen Marine Research. Ons onderzoeksinstituut is een flexibele organisatie, en ik werk temidden van zowel veel mannelijke als vrouwelijke collega’s. Zonder problemen leid ik veldwerkexpedities in binnen- en buitenland, of neem ik (als voorzitter) deel aan internationale vergaderingen. Als onderzoeker kan ik eventuele knelpunten op het inhoudelijke gebied van mijn werk, maar ook bijvoorbeeld die op het vlak van de werk-privé balans goed bespreken. Het verkrijgen van een vaste aanstelling of het hoger opkomen binnen onze organisatie is, voor zover ik zie, niet afhankelijk van of je man of vrouw bent.

• Terug naar 'Werken bij Wageningen Marine Research'