Project

Aquatische voedselsystemen

Mariene systemen bieden verschillende kansen om beter benut te worden in de wereldwijde hongerbestrijding. We gaan duurzame polycultuur van zeewier, garnalen en tilapia helpen ontwikkelen, gebruik makend van de food system approach (FSA). Hiermee maken we de eerste aanzet tot een Global Yield Gap Assessment voor de potentiële bijdrage van zeewier aan de wereldwijde voedselzekerheid.

Samenvatting

Het eindigen van wereldhonger is een belangrijk doel van de SDG-2 van de Verenigde Naties waarbij ernaar gestreefd wordt dat er in 2030 voor iedereen toegang is tot voldoende voedzaam voedsel. De oceanen en zeeën van de wereld worden daar nog nauwelijks bij betrokken. Ook wordt er nog te weinig gewerkt aan wieren en algen die aan de basis staan van de voedselketen. Terwijl het bredere doel van dit Kennis Basis project is om interdisciplinaire kennis te ontwikkelen ten behoeve van duurzame productie van hoogwaardig voedsel en grondstoffen uit zee en daarmee bij te dragen aan de wereldwijde voedselzekerheid, richten we ons in dit onderzoek op het potentieel van zeewier en aquacultuur.

Verhoging van de commerciële productie van zeewier zal resulteren in een directe bijdrage aan de voedselzekerheid (als voedsel- of voedselcomponent) of indirect door het creëren van werkgelegenheid en door een verplaatsing van de voedselproductie naar zee mogelijk te maken, door land vrij te maken voor voedsel. In dit project zullen we de potentiële productie van zeewier en de ruimtelijke verspreiding hiervan in kaart brengen.

Vanwege voedselconversieverliezen, kwetsbaarheid voor ziektes, habitatverlies en vervuild afvalwater is de moderne aquacultuur op basis van gekweekte carnivore en omnivore vissen en crustaceeën grotendeels niet duurzaam en draagt het netto weinig bij aan werkelijke voedselzekerheid. De teelt van zeewier biedt veel perspectief voor de verduurzaming van de aquacultuur. In combinatie met vissen of garnalen (IMTA: Integrated Multi Trophic Aquaculture) vergroot de teelt van zeewier de oogst door middel van verbeterde waterkwaliteit en verminderde kwetsbaarheid voor ziekten. Zeewier behoeft voorts geen kostbare bijvoeding, maakt geen gebruik van schaars zoetwater en verwijdert tegelijkertijd vervuilende nutriënten uit het water.

In dit onderzoek is het doel kennis aan te dragen hoe zeewierteelt duurzaam te ontwikkelen, al dan niet in combinatie met de kweek van andere soorten (IMTA), rekening houdende met de draagcapaciteit van het milieu. Ons project zal duurzame en veerkrachtige ontwikkelingsdoelen helpen definiëren waarheen de voedselsystemen van kwetsbare delta’s kunnen worden getransformeerd naar duurzaamheid en veerkracht. Door de FSA-systeembenadering zullen de processen en actoren langs de gehele waardeketen ook in beeld worden gebracht. Dit zal daarom tevens duidelijk maken hoe een succesvolle transformatie het best kan worden gerealiseerd.

Uiteindelijk zullen de resultaten van een twintigtal deelstudies, die zich richten op diverse vraagstukken en aspecten van de waardeketen(s), worden geïntegreerd om het voedselpotentieel van zeewier te kunnen modelleren als eerste aanzet tot een Global Yield Gap Assessment.

Publicaties