Effect van psychofarmaca op gedrag van aquatische organismen en hun ecologische relevantie in aquatische milieus

Samenvatting

Medicijnresten zoals antidepressiva en andere neuroactieve stoffen worden steeds vaker aangetroffen in rivieren en meren. Deze stoffen kunnen het gedrag van waterorganismen beïnvloeden en mogelijk ecosystemen verstoren. Mijn onderzoek vergelijkt de effecten van carbamazepine en citalopram op het bewegingsgedrag van zoetwaterorganismen met traditionele toxiciteitsmetingen zoals sterfte. Laboratoriumtests tonen aan dat gedragsveranderingen al bij lage concentraties optreden en een vroeg waarschuwingssignaal kunnen zijn. Omdat gedrag cruciaal is voor overleving en voortplanting, kunnen zulke veranderingen populaties en ecosystemen beïnvloeden. Langetermijnexperimenten in natuurlijke omstandigheden lieten echter zien dat deze gedragsveranderingen bij milieurealistische concentraties geen significante effecten op populatie- of gemeenschapsniveau veroorzaken. Dit maakt het lastig om individuele gedragsveranderingen direct te koppelen aan bredere ecologische gevolgen. Toch roepen de resultaten belangrijke vragen op over hoe we de milieurisico’s van geneesmiddelen beoordelen.