Mesoschaal-wolkenpatronen in de grenslaag van passaatwindregio's

Samenvatting

De uitstoot van broeikasgassen zorgt voor opwarming van de aarde, maar hoe snel? Verschillende klimaatmodellen voorspellen verschillende snelheden, afhankelijk van hoe de gesimuleerde lage bewolking boven de subtropische oceanen reageert op opwarming, en hoe die lage bewolking de opwarming op zijn beurt weer beïnvloedt. Deze wolken zijn meestal stapelwolken, die zich groeperen in horizontale patronen van tientallen tot honderden kilometers breed. Waarom vormen deze "mesoschaal-wolkenpatronen" zich? Wat is hun invloed op de opwarming van de aarde? In dit proefschrift gebruiken we waarnemingen vanuit de ruimte om wolkenpatronen te karakteriseren, en gebruiken we simulaties waarin stapelwolken met meer detail worden weergegeven dan in bestaande klimaatmodellen, om de formatie van wolkenpatronen te begrijpen. De simulaties tonen aan dat veel wolkenpatronen kunnen ontstaan uit spontaan groeiende luchtcirculaties, die door de wolken zelf zijn veroorzaakt. Hoewel verschillende simulaties niet altijd consistent zijn met elkaar, kunnen ze waargenomen circulaties statistisch nauwkeurig weergeven. Daarom vormen de simulaties een belangrijk instrument, dat ons tot de conclusie leidt dat de circulaties en de bewolking ongevoelig zijn voor veranderingen in hun omgeving. Anders gezegd: mesoschaal-wolkenpatronen zullen onze planeet in een warmere toekomst waarschijnlijk evenveel blijven afkoelen als vandaag.