Territorialisatie en contra-territorialisatie aan de grens. Ruimtelijke grenzen en mobiliteit in Zuid-Patagonië, Chili

Samenvatting

Toerisme en aquacultuur zijn twee mobiele en mondiale sectoren op zoek naar perifere gebieden om hun activiteiten uit te breiden. In hun zoektocht naar afgelegen gebieden komen zij steeds vaker in conflict met bestaande vormen van land- en zeegebruik en met inheemse bevolkingsgroepen. Deze dissertatie zoomt in op drie ontwikkelingen in Zuid-Patagonië, Chili, één op het land en twee op zee, waarin conflicten tussen mondiale en lokale netwerken van actoren over de toegang en controle pover gebieden, natuurlijke hulpbronnen, en de mobiliteit van mensen wordt gevormd door ruimtelijke grenzen. Op basis van een kwalitatieve casestudymethodologie laat deze dissertatie zien dat naast het traditionele perspectief van ruimtelijke grenzen die de mobiliteit van mensen controleren, en nieuwe relaties ontstaan tussen grenzen en mobiliteit, zoals toeristenstromen die de vorming van grenzen van beschermde gebieden beïnvloeden, en ruimtelijke grenzen die worden gebruikt door ogenschijnlijk machteloze inheemse groepen in hun verzet tegen de uitbreiding van mondiale netwerken.