Blog

Blog geboortegebieden grijze zeehonden: Een feest van herkenning

Op de tweede dag van de telling op Griend is de laaghangende bewolking gelukkig opgetrokken. De onderzoekers hebben een stuk beter zicht op de omgeving en de zeehonden. Gelukkig maar, want ze ontdekken een hoop bekende koppen! Voor het vierde jaar op rij bezoeken onderzoekers van Wageningen Marine Research de zeehondenkolonies op de Waddeneilandjes Griend en Richel. Elk jaar worden hier de pasgeboren jongen geteld en de volwassen dieren gefotografeerd. Zo kan onderzocht worden of de vrouwtjes steeds op dezelfde plek hun jong krijgen.

Beter zicht

Het is al duidelijk wanneer we de rolgordijnen omhoog trekken. De nevel is verdwenen. Hoewel het nog schemerig is, kijken we tenminste niet meer tegen een grijze deken aan. We zien de zeehonden niet ver van ons huisje liggen. Sommige zijn nog hoogdrachtig, andere hebben al een pup. Een prachtig beeld!

De zeehondenkolonie op Griend
De zeehondenkolonie op Griend

Fotograferen

We kunnen nu echt beginnen met het tellen en fotograferen van de zeehonden op Griend. Gisteren lukte dat niet goed vanwege het weer. We maken foto’s waarbij zowel de flank, de nek en het hoofd goed zichtbaar zijn. Het vlekkenpatroon in de zeehondenvacht is een soort een vingerafdruk, waardoor je individuen kunt herkennen. Het patroon is direct in het eerste jaar zichtbaar en blijft nagenoeg onveranderd gedurende het hele leven.

Zwerfvuil

Al snel ontdekken we onze eerste ‘bekende zeehond’. Al wordt ons gevoel van blijdschap overschaduwd door het kenmerk waaraan we haar kunnen herkennen. Deze zeehond heeft een band om haar nek. Heel naar om te zien dat wilde dieren te maken hebben met de rotzooi die wij als mensen in de natuur achterlaten. We zien haar nu voor het derde jaar op rij. En net als de vorige jaren heeft ze een pup. Blijkbaar redt ze het met haar handicap, maar prettig zal het niet zijn.

Deze verstrikte zeehond is vorig jaar ook gezien.
Deze verstrikte zeehond is vorig jaar ook gezien.

Cactus

Deze verstrikte zeehond is niet de enige oude bekende die we tegenkomen. We zien Cactus weer terug! Dit vrouwtje heeft haar naam te danken aan een opvallende cactus-vormige tekening in haar nek. Voor het vierde jaar achterelkaar is ze nu op Griend. Ze kiest wel steeds een ander plekje, nu ligt ze aan de andere kant van het eiland. In Schotland komen sommige vrouwtjes jaar-in-jaar-uit op precies dezelfde plek. Omdat Griend nog zo’n jonge kolonie is, zijn de dieren hier misschien nog niet zo honkvast.

Eindelijk! De enige echte Cactus
Eindelijk! De enige echte Cactus

Meer Bekende Zeehonden

“Die komt me bekend voor, maar wie is het toch?” Dat is een gedachte die we waarschijnlijk allemaal weleens hebben. Vandaag hadden wij dat wel erg vaak. Hoewel elke zeehond een eigen vachtpatroon heeft, herkennen we er natuurlijk maar een handjevol direct. Toch hadden we bij het fotograferen regelmatig het gevoel; ‘ken ik jou niet ergens van?’

Computer

Waar ons geheugen het laat afweten, werkt onze computer gelukkig wel. Met een speciaal software-programma pikt die er zo de zeehonden uit die we in andere jaren al eens eerder hebben gefotografeerd. We hebben zomaar het idee dat er dit jaar veel oude bekende uit het programma zullen rollen.

Groeten vanaf Griend,

Sophie Brasseur, Anne-Marie Svoboda (Min. EZ), Geert Aarts en Jessica Schop