Nieuws
Vijf methodes voor groene landbouw en blauw water
Vervuiling door de landbouw heeft een negatieve invloed op de natuur in de omgeving. Enkele in het oog springende problemen zijn algenbloei en grootschalige vissterfte. Aan de andere kant heeft de toenemende bevolking steeds meer voedsel nodig. We moeten anders gaan denken om het juiste evenwicht te vinden tussen voldoende voedselproductie en de invloed van de landbouw op het milieu: duurzame groene landbouw om blauw water te realiseren in onze meren, rivieren en oceanen. Uit recent onderzoek blijkt dat dit doel op vijf manieren kan worden bereikt.
Wetenschappers van Wageningen University & Research hebben in samenwerking met collega’s van China Agricultural University, de Chinese Academie van Wetenschappen, Southwest University en de Tsinghua-universiteit een verkennend artikel gepubliceerd over vijf manieren om groene landbouw en blauw water te realiseren. De perspectieven zijn gericht op China, waar de overheid graag wil overstappen van een niet-duurzame naar een duurzame, ‘groene’ landbouw waarmee voldoende voedsel wordt geproduceerd en ‘blauw’ water zonder vervuiling ontstaat. De auteurs beargumenteren dat het herintegreren van de voedselproductie en veeteelt, zoals vroeger het geval was in China, een cruciale stap is om groene landbouw en blauw water te realiseren in het land. Er zijn vijf methodes die naast elkaar kunnen worden gebruikt om dit doel te bereiken.
1. Technologie implementeren
De eerste methode draait om het implementeren van technologie. Om de afstand tussen akkerbouw en veeteelt te overbruggen, is het belangrijk om gebruik te maken van bestaande geavanceerde technologieën. Maryna Strokal, een van de auteurs, vertelt: ‘Het kan echter om diverse redenen in veel Chinese regio’s onpraktisch zijn om de fysieke afstand tussen grootschalige veeteeltbedrijven en akkerbouwbedrijven te overbruggen. Een rol daarbij spelen geografische factoren, hoge transportkosten en de maatschappelijke wens om veeteelt in de buurt te hebben van steden met veel vraag naar voedsel. Geavanceerde technologie, zoals het composteren van mest, kan helpen om de akkerbouw en veeteelt dichter bij elkaar te brengen zonder de fysieke afstand te verminderen.’ Zo kan mest bijvoorbeeld worden gecomposteerd in bioreactoren om geur en bacteriën te verwijderen, zodat de mest over langere afstand kan worden vervoerd.
2. Sociale interventies
Het is belangrijk om wetenschappelijke kennis te combineren met praktische kennis. Dit kan bijvoorbeeld met kennisoverdracht. Het Science and Technology Backyard-concept in China is een bestaand voorbeeld van hoe wetenschappelijke kennis met succes in praktijk wordt gebracht met en door boeren. Bij dit concept leven en werken wetenschappers samen met boeren om gewassen te verbouwen. De boeren zijn hier blij mee. Ze krijgen wetenschappelijk advies over bemesting met de juiste hoeveelheid op het juiste moment, zodat hun gewassen optimaal profiteren en er geen voedingsstoffen verloren gaan in het milieu. De voordelen hiervan zijn minder milieuvervuiling en een grotere oogst. Strokal denkt dat het opschalen van deze voorbeelden op nationaal niveau kan bijdragen aan duurzame landbouw in China.
3. Economische interventies
De boeren hebben economische prikkels nodig om duurzame mest te gaan toepassen op hun akkers in plaats van kunstmest. Daarom moeten er rendabele oplossingen komen en moeten ongelijkheden in de markt worden rechtgetrokken door regelgeving, belastingen en subsidies. Strokal: ‘Het hergebruiken van mest in de akkerbouw kan een veelbelovende, rendabele strategie vormen, als alternatief voor lozen op oppervlaktewater. Dit is ook in lijn met de wens van de Chinese overheid om hergebruik van mest te stimuleren.’ De Chinese overheid doet van alles om het hergebruik van mest op het land te stimuleren.
4. Beleidsinterventies
Beleid kan duurzame ruimtelijke ontwikkeling stimuleren door rekening te houden met synergieën en afwegingen tussen het landbouwbeleid en milieuactiviteiten. Strokal et al. stellen: ‘Zulk beleid kan helpen bij de implementatie van innovatieve technologie, met oog voor de sociale en economische interventies.’ Het is belangrijk om de vijf methodes te integreren in beleid gericht op groene (duurzame) landbouw en schoon water voor de generaties na ons. Strokal et al. leggen uit dat ‘wetenschappers en stakeholders kunnen samenwerken in het herintegratieproces. Samen kunnen ze hun expertise en hulpmiddelen inbrengen om nieuwe ideeën, ontwerpen en waarden te ontwikkelen. Dit helpt bij de ontwikkeling van praktische oplossingen in samenwerking met de stakeholders (bijvoorbeeld lokale boeren).’
5. Milieu-interventies
De auteurs hebben een mogelijkheid gevonden om de vier hierboven genoemde methodes te combineren met ecologische veerkracht. Strokal licht toe: ‘Als we het natuurlijke milieu, zoals rivieren en meren, herstellen en nieuwe waterrijke gebieden aanleggen, kan de natuur bijdragen aan een duurzame toekomst.’
De auteurs concluderen dat ‘wetenschappers en stakeholders kunnen samenwerken in het herintegratieproces. Samen kunnen ze hun expertise en hulpmiddelen inbrengen om nieuwe ideeën, ontwerpen en waarden te ontwikkelen.’ Dit is nodig om tot praktische oplossingen te komen, waarvoor wetenschappers en lokale boeren actief samenwerken. Verder stellen de auteurs: ‘China is waarschijnlijk niet het enige land waar dit een veelbelovende strategie kan zijn.’ Deze aanbevelingen kunnen dus worden gebruikt in andere delen van de wereld. Chinese en Nederlandse wetenschappers van Wageningen University Research gaan in het project SURE+ onderzoek doen naar verdere strategieën.