Nieuws

Herinneringen aan prof. dr. Wim Wolff (1940-2018)

article_published_on_label
22 maart 2019

Op 27 november 2018 is onze zeer gewaardeerde oud-collega Wim Wolff op 77-jarige leeftijd overleden. Wim Wolff was een grootheid in de wereld van bescherming, beheer en onderzoek van estuaria, in het bijzonder de Waddenzee. Zijn oud-collega's Peter Reijnders, Norbert Dankers, Cor Smit en Jan Veen hebben de afgelopen winter persoonlijke herinneringen aan Wim Wolff samengesteld in de vorm van een rapport inclusief referenties en een lijst van publicaties.

Zijn wetenschappelijke carrière begon in 1965 op het Delta Instituut in Zeeland. Daarna leidde hij vanaf 1975 de afdeling Estuariene Ecologie van het RIN op Texel. Daar was de eerste opdracht om alle wetenschappelijke kennis over het Waddengebied bijeen te brengen. Dat mondde uit in wat later hét standaardwerk over de Waddenzee zou worden, 'Ecology of the Wadden Sea', geschreven in samenwerking met vele onderzoekers uit Denemarken, Duitsland en Nederland. Daarbij kwamen Wim's kwaliteiten als onderzoeker en begenadigd schrijver uitstekend van pas. Hij had de sterke overtuiging dat die kennis ook gebruikt moest worden om tot een beter beheer, en daardoor bescherming van onze rijke kustgebieden te komen. Wim bezat een natuurlijke autoriteit en wist daardoor de overheid te beïnvloeden, en onderzoekers en beleidsambtenaren bij elkaar te brengen. Maar vond het minstens zo belangrijk een breder publiek te bereiken, bijvoorbeeld via zijn boeken 'Op de grens van zout en zoet' en 'Oosterschelde'. Dat laatste heeft er zeker toe bijgedragen dat de Oosterschelde open bleef.

wim wolff.jpg

Als deeltijd hoogleraar Aquatische Ecologie aan WUR (1989-1995) en hoogleraar Mariene Biologie aan de RUG (1996-2005) heeft hij talloze promovendi begeleid in hun wereldwijde kustonderzoek. Maar we zullen ons hem vooral herinneren door zijn onvermoeibare inzet voor een wetenschappelijk onderbouwde visie op het beheer van de Waddenzee. Mede dankzij hem heeft de Waddenzee zijn belangrijkste natuurlijke rijkdommen behouden, en is het nog steeds één van de weinige relatief natuurlijke mariene kustsystemen in West-Europa.