Nieuws

In Memoriam: Pim Kooij, hoogleraar Agrarische Geschiedenis 1999-2010

Published on
12 augustus 2016

Afgelopen dinsdag, 9 augustus 2016, is op 71-jarige leeftijd Pim Kooij onverwacht overleden aan een hartaanval thuis in Groningen.

Pim Kooij
Pim Kooij

Pim is opgebaard in het Yarden uitvaartcentrum Crematoriumlaan 2 in Groningen. Bezoek is welkom, dagelijks van 15.00 tot 18.00 uur. Op 15 augustus is er vanaf 10.30 uur gelegenheid om de familie te condoleren in de Coendersborg, Coendershaag 1 te Groningen. Aansluitend is de herinneringsdienst voor Pim van 12.00 tot 13.00 uur. De crematieplechtigheid zal later die dag in famieliekring plaatsvinden. Correspondentieadres: De Sitterstraat 12, 9721 EW Groningen.

Toen Pim Kooij in 1999 in Wageningen kwam als hoogleraar Agrarische Geschiedenis was hij al een grote naam op het terrein van de stadsgeschiedenis en de regionale geschiedenis. Ook op het terrein van de agrarische geschiedenis zou hij zich snel doen gelden. Zijn Wageningse inaugurale rede – Mythen van de groene ruimte – werd zijn programma en betekende tevens een vernieuwing van het werkterrein van de leerstoelgroep. Met deze verschuiving naar de meer ruimtelijke aspecten van de agrarische geschiedenis probeerde hij de relevantie van de leerstoel voor Wageningen en haar werkterrein duidelijk te maken. Hij was de juiste man op de juiste plek. Met zijn innemende persoonlijkheid maakte hij zich snel bekend in het Wageningse wereldje ondanks het feit dat hij behalve leerstoelhouder Agrarische Geschiedenis ook nog leerstoelhouder Economische- en Sociale Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit van Groningen was en daarnaast nog wat zware klussen deed zoals het voorzitterschap van het Instituut voor de Nederlandse Geschiedenis. Het meest kenmerkende geluid dat ik dan ook met hem associeer is het ratelende geluid van zijn koffer over de gang van de Leeuwenborch wanneer hij midweeks weer arriveerde en zich goedgemutst terug melde. Met als goede tweede, het geluid van Pim achter de computer: hij tikte erop alsof het een mechanische typemachine was.

Tijdens zijn hoogleraarschap heeft Pim onze plek in het onderwijs aanzienlijk weten te vergroten wat essentieel was voor het voortbestaan van de leerstoelgroep. Hij was een geboren docent. Ook wist hij goed kansen te benutten op externe gelden om nieuw onderzoek mogelijk te maken. Een ieder die zijn lijst van publicaties en promovendi ziet die in 2010 bij gelegenheid van zijn afscheid is verschenen (in zijn boek Town and countryside in a Dutch perspective), zal hiervan onder de indruk zijn. In 2007 is Pim officier in de Orde van Oranje Nassau geworden op grond van zijn bijzondere wetenschappelijke prestaties. Zijn grootste voldoening was het dat hij zowel in Groningen als in Wageningen een opvolger heeft gekregen.

Pim was iemand die je bij gelegenheid nog graag raadpleegde omdat je erop kon vertrouwen dat hij jouw belang voor ogen had en omdat hij uitermate goed en snel tot de kern van de zaak kon doordringen. Hij was een hard werkende levensgenieter. Hij hield niet van gezeur, maar van aanpakken. Hij was integer, vertrouwenwekkend, energiek, geconcentreerd, optimistisch en vooral energie gevend. Hij heeft de leerstoelgroep door een moeilijke periode geloodst en het leek alsof hem dat geen moeite koste. Dat dat zo was komt mede door wat hij zijn geheime wapen noemde:  zijn vrouw Anje en ook zijn kinderen Mathijs en Xandra. Intussen is dat geheime wapen alleen maar groter geworden met kleinkinderen. Pim was zeker ook een family-man en we kunnen ons daarom maar al te goed voorstellen hoe hard zijn plotseling overlijden bij hen moet zijn aangekomen. Wij wensen hen alle sterkte.

namens de leerstoelgroep Agrarische en Milieu Geschiedens,
Anton Schuurman