Joop Okx draagt het stokje over aan Dorothée van Tol

Waarom stop je?

Over een half jaar ga ik met pensioen en ik vind het sowieso verstandig om niet eindeloos op dezelfde plek te blijven zitten. Niet voor jezelf, maar ook niet voor de mensen om je heen. Voor jezelf niet, omdat verandering vaak betekent dat je jezelf verder kunt uitdagen. En voor de mensen om je heen niet, omdat een nieuw iemand altijd weer een andere kijk op de zaak heeft en dat houdt de boel fris en levend. Ik heb me afgelopen september ingeschreven bij de Nieuwe Akademie in Utrecht waar ik mij dit jaar met tekenen en ruimtelijke vormgeving bezighoud. Je zelf ontwikkelen stopt natuurlijk niet op het moment dat je pensioen in gaat en het is geweldig om je samen met anderen op je passie te storten. Mijn interesse in het aardwetenschappelijk vakgebied blijft, dus ik zal alles wat Dorothée gaat doen vanuit de zijlijn nog volgen.

Welk moment is je het meest bijgebleven?

Mogen het ook meerdere momenten zijn? Het eerste moment wat ik mij te binnen schiet, is het moment dat ik vanuit de Tweede Kamer een appje van Martin Peersmann kreeg (hoofd Programmabureau BRO) dat de Wet basisregistratie ondergrond was aangenomen. Vanaf dat moment begon het feest pas echt. Daaruit ontstond een ander mooi moment: dat was toen we eind 2017 aan de slag waren met de eerste tranche van de BRO. We werkten met Kerst door en Martin Peersmann (programmamanager BRO) en wij keken ongeveer ieder uur hoeveel profielen er al ingelezen waren: uiteindelijk kwamen we uit op 99,68% correcte levering. 

Dat was onder andere te danken aan het IMBOD-programma waarbinnen we de data al voor het grootste deel op orde hadden gebracht. Dat succes is echt iets wat we met zijn allen bereikt hebben.

Dat met zijn allen is telkens heel wezenlijk gebleken en als de vraag “ Wat is je het meest bijgebleven?” had geluid, dan had ik “Het gemak waarmee er over grenzen heen is en wordt gewerkt.”  geantwoord. Niet alleen binnen Wageningen Environmental Research hebben we niets van teamgrenzen gemerkt, maar ook niet tussen het Programmabureau BRO, LNV, TNO en Geonovum. Natuurlijk was het wel eens stroperiger dan verwacht, maar daar zijn we altijd uitgekomen. En de realisatie dat we werken aan een van de weinige IT-projecten bij de overheid die binnen tijd en budget opleveren wat beloofd is, dat vind ik geweldig. En dat heeft te maken met het enthousiasme, of beter, met de liefde voor de aardwetenschappen die er bij iedereen is. Dat moeten we blijven vasthouden!

Waarom vind je het belangrijk dat het BRO programma gecontinueerd wordt?

Er zijn zoveel beslissingen te nemen die gerelateerd zijn aan en invloed hebben op onze ondergrond, dat je die beslissingen geïnformeerd moet nemen en daarom is continue actualisatie gewoon noodzaak. Het feit dat er in 1995 geroepen is dat de Bodemkaart van Nederland klaar was, was natuurlijk niets minder dan een forse bodemkundige blunder. Het toplaagje van onze aarde is voortdurend onderhevig aan verandering. De actualisaties die wij jaarlijks verrichten tonen elke keer weer aan hoeveel er verandert en dat moeten bijhouden. We moeten ons ook niet richten op elk afzonderlijk maatschappelijk probleem, maar zorgen dat we een breed palet aan bodeminformatie klaar hebben liggen. Zo kunnen we de ene keer antwoord geven op vraagstukken als stikstof of verdroging en dan weer op koolstofvastlegging of bodemdaling. Iedere keer is het probleem namelijk weer anders en dat maakt ons vak uitdagend, maar ook oneindig boeiend.

Dorothée en ik hebben het afgelopen jaar zij aan zij gewerkt. Dat was niet alleen leuk, maar ook verrijkend: zij zag dingen, die ik wellicht wat minder aandacht heb gegeven en dat houdt iedereen scherp!

We gaan een mooie toekomst tegemoet!