Nieuws
Natuurbeleid is mensenwerk
Natuurbeleid roept emoties op. Er is regelmatig maatschappelijke discussie over het belang van natuurbescherming, bijvoorbeeld bij de kap van bomen voor natuurherstelprojecten. Hoe kan je als bestuurder, ambtenaar of uitvoerder van natuurbeleid ervoor zorgen dat die discussies niet uit de hand lopen? Onderzoekers van Wageningen University & Research hebben hiervoor een aantal aandachtspunten geformuleerd: bedien de juridische, democratische en maatschappelijke legitimiteit van het beleid, richt je op het ‘ongehoorde midden’ en heb aandacht voor menselijk contact.
- Helaas, uw cookie-instellingen zijn zodanig dat de video niet getoond kan worden - pas uw permissie voor cookies aan
Voor een succesvolle uitvoering van het natuurbeleid is de legitimiteit van dit beleid een belangrijke voorwaarde. Legitimiteit - het recht om gezag uit te oefenen – kent meerdere dimensies: juridisch (wetten en regels), democratisch (besluitvormingsproces) en maatschappelijk (acceptatie). De drie vormen van legitimiteit hangen met elkaar samen en beïnvloeden elkaar. Maatschappelijke debatten kunnen bijvoorbeeld de democratische en juridische legitimiteit beïnvloeden. De legitimiteit van het natuurbeleid is daardoor zo sterk als haar zwakste schakel. Het is voor bestuurders, ambtenaren en uitvoerders van natuurbeleid dan ook van belang om alle drie de dimensies te bedienen.
De ongekende kracht van het midden
Discussies over de ontwikkeling en uitvoering van natuurbeleid richten zich vaak op de uitersten in het debat. In het vaak stille ‘midden’ bevindt zich een grote of brede groep die veelal onvoldoende betrokken, benut en versterkt wordt. Door zich in plaats van op extremen te richten op de ongekende kracht van het midden, kunnen bestuurders, ambtenaren en uitvoerders van natuurbeleid polarisatie tegengaan en de legitimiteit van het natuurbeleid versterken.
Natuurbeleid is mensenwerk
Maatschappelijke legitimiteit is gerelateerd aan emotie en vereist menselijkheid en gevoel. Dit vraagt van bestuurders, ambtenaren en uitvoerders dat zij problemen rondom legitimiteit van het natuurbeleid herkennen, erkennen en aangaan. Het gaat dan om het opnemen van signalen vanuit de maatschappij en mensen zich gehoord laten voelen (herkennen), de wijze waarop keuzes worden gemaakt en opgenomen in beleid (erkennen) en het maken van de brug naar de belevingswereld van burgers en nieuwe vormen van contact (aangaan).