Nieuws
Nederlandse otterpopulatie opnieuw gegroeid en heeft niveau van ‘levensvatbare populatie’ bereikt
De otterpopulatie in Nederland wordt sinds de start van de herintroductie in 2002 jaarlijks gemonitord door Wageningen Environmental Research. De otterpopulatie is in 2019/2020 opnieuw gegroeid en heeft met een geschatte omvang van 450 individuen de status bereikt van levensvatbare populatie. De hoge verkeerssterfte en lage genetische variatie blijven belangrijke aandachtspunten.
Levensvatbare populatie
Jaarlijks wordt in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit de Nederlandse otterpopulatie genetisch gemonitord. Daarmee worden de ontwikkeling van de genetische status van de populatie en van geboorte, sterfte, immigratie en emigratie in de gaten gehouden. Voor de monitoring wordt gebruik gemaakt van DNA geïsoleerd uit uitwerpselen van otters en otters die dood worden gevonden. Dit maakt het ook mogelijk om veranderingen in de ruimtelijke verspreiding en de populatieomvang te volgen. Op basis van de DNA-profielen die zijn aangetroffen tijdens de monitoringsronde van afgelopen winter (2019/2020) wordt de populatieomvang geschat op ca. 450 volwassen dieren. Daarmee is de drempelwaarde van 400 bereikt die geldt voor een levensvatbare otterpopulatie.
Meer verkeersslachtoffers
De otterpopulatie groeit gestaag, vooral door verdichting binnen de huidige leefgebieden. Per provincie zijn de belangrijkste knelpuntlocaties waar veel otters sneuvelen in het verkeer in beeld gebracht. Er wordt op tal van plekken gewerkt aan het veiliger maken van bekende verkeersknelpuntlocaties voor otters. Dit heeft niet kunnen voorkomen dat er opnieuw aanzienlijk meer slachtoffers zijn gevallen dan het voorafgaande jaar. Het aantal doodvondsten is het afgelopen jaar (2019) opnieuw sterk gestegen naar 150, waarvan 135 zijn geïdentificeerd als verkeersslachtoffer. Ondanks deze relatief hoge sterfte ziet de populatie toch kans jaarlijks te groeien.
Genetische variatie
De genetische variatie die aanwezig is in de Nederlandse otterpopulatie lijkt zich na een aanvankelijke afname na de uitzetting de laatste jaren te stabiliseren. Het belang van immigratie van otters vanuit Duitse leefgebieden om de genetische variatie te vergroten is onverminderd groot. Dit laatste vindt weliswaar nog slechts incidenteel plaats, maar afgelopen jaar wat vaker dan voorheen. Hoopvol is vooral ook het feit dat sprake lijkt van verschillende immigratieroutes, zowel via Overijssel als Gelderland.
