Koken voor daklozen
Laatst heb ik geholpen bij het eten koken voor de daklozen in Brno. Deze activiteit werd georganiseerd vanuit ISN. Samen met een meisje uit Spanje heb ik rijstsalade gemaakt. Eerst gingen we naar de supermarkt om inkopen te doen. Even later kwamen we terug met drie kilo rijst, een paar pakjes diepvriesgroenten, een aantal blikken gepelde paprika's en verse peterselie.
Toen begon het koken. We hadden niet echt grote pannen dus we moesten drie pannen gebruiken om de rijst in te koken. In een andere schaal deden we de ontdooide diepvriesgroenten. Zout, peper en de gesneden peterselie voegden we toe aan de potten rijst. Vervolgens hadden we een logistiek probleem: hoe moesten we ooit al die pannen vervoeren? We moesten namelijk zelf alles meenemen naar een afgesproken punt vanwaar we zouden vertrekken naar de plek waar het eten werd uitgedeeld aan de daklozen. Gelukkig hadden we een grote tas waar een aantal pannen in pasten en andere Erasmus studenten hielpen ons ook.
We namen de tram en daarna liepen we een eindje het centrum in. Toen kwamen we aan op een binnenpleintje waar zich al aardig wat mensen hadden verzameld. Hen was verteld dat ze een warme deken zouden krijgen als voorbereiding op de winter. Als 'verassing' kregen ze nu ook eten van ons. Eerst werd er brood uitgedeeld en ondertussen zetten wij de pannen op een bankje en schepten het eten op kartonnen bordjes. Af en toe kwam er al iemand naar ons toe om om eten te vragen maar we mochten nog niet uitdelen omdat we nog op een andere groep moesten wachten van een andere universiteit.
De daklozen moesten allemaal netjes in een rijtje gaan staan en kregen om de beurt eten met verschillende gerechten. Je kon wel merken dat ze erg honger hadden en ze kwamen allemaal minstens nog een keer langs om te kijken of er nog iets over was gebleven. Er waren erg jonge mensen bij, zelfs een meisje van een jaar of acht. Maar ook hele oude mensen zaten er tussen. Toch viel het me op dat het vooral mannen waren. Toen al het eten op was, verzamelden ze zich en vertrokken ze samen, op weg naar de volgende bestemming waar voedsel uitgedeeld werd. Het was een bijzondere ervaring waarbij ik blij was dat ik iets voor de daklozen kon betekenen maar tegelijk was het ook treurig om hen zo te zien.