Buddy programma
Inmiddels is voor mij het echte studieleven hier in Parijs ook begonnen. Afgelopen week startte ik mijn met eerste colleges. De colleges gaan er hier echter wel anders aan toe. De lessen duren 3 uur lang en na elke 1,5 uur krijg je een kwartiertje pauze. Vrij intensief, zeker omdat er relatief weinig studenten deelnemen aan de internationale colleges en er veel wel discussies plaats vinden. Maar ondanks dat de lessen intensief waren, vind ik ze erg interessant. Er wordt in de colleges veel gedaan met de verschillende culturen.
Na mijn Franse taalcursus was ik een week vrij. In deze periode ben ik samen met andere Erasmus studenten Parijs gaan verkennen. De universiteit regelde ondertussen ook gezamenlijke meetings waarbij we gingen picknicken op mooie plekken in Parijs of naar leuke clubs en bars gingen. Op Dauphine Université hebben ze ook een buddy programma. Dit houdt in dat je wordt gekoppeld aan een Franse student(e) die je helpt in Parijs. Mijn buddy had meerdere studenten onder haar hoede dus met een groep van ongeveer tien gingen we picknicken. Rebecca, onze buddy vroeg welke taal we wilde spreken en iedereen stemde in voor Frans. Best lastig, maar natuurlijk wel dè manier om je Frans te verbeteren. Om je Frans te verbeteren heeft Dauphine Université ook een programma opgezet waarbij je wordt ingedeeld met een Franse student en andere exchange studenten die hetzelfde Frans niveau hebben om daarmee activiteiten te ondernemen en ondertussen Frans te praten. Met dit groepje bezochten we Le Sénat. Deze plek is normaal gesloten voor publiek maar afgelopen weekend was ook hier in Parijs de Open Monumentendag en dus mochten wij naar binnen.
Er gebeurt hier zoveel dat ik natuurlijk niet alles kan vertellen. Mijn avontuur met de lift is misschien wel een voorbeeld dat niet alles in Parijs perfect is. Mijn huisgenootjes en ik waren namelijk naar de film geweest en toen we thuis waren, wilde we de lift pakken. We wonen op de vierde verdieping en in ons gebouw is er een mini lift. Met moeite stapte we met ons drieën de lift in. Erg krap, maar voor die paar minuten naar boven was het wel te doen. De lift ging alleen heel erg sloom omhoog en op een gegeven moment bleef hij hangen en reageerde hij op niks meer. Gelukkig komt een man uit het gebouw naar buiten na het indrukken van de alarmbel en hiel ons met een frans nummer bellen voor hulp. Na veel gepruts en falende pogingen om ons eruit te krijgen lukt het ze om na een uur de lift open te krijgen. Eindelijk weer zuurstof! Een ervaring rijker, maar voortaan pakken we toch de trap naar boven.