Effecten verhoging aanlandingsmaat aal

Sinds 2007 is de EU Aalverordening (EC 1100/2007) van kracht, welke de lidstaten verplichtte om een nationaal aalbeheerplan op te stellen en te implementeren. In Nederland heeft dit geleid tot het Nederlandse Aalbeheerplan (ABP, 2009) met daarin maatregelen die aalsterfte doen verminderen met als doel om de aalstand te verbeteren. In het kader van het Aalbeheerplan zijn verschillende maatregelen geïmplementeerd, zoals: de introductie van visvriendelijke gemalen, het aanleggen van vispassages en vishevels, visvriendelijker beheer van waterkrachtcentrales, sluizen en gemalen, 3-maanden gesloten tijd voor de beroepsvisserij, terugzetplicht voor sportvissers, het uitzetten van jonge aal en het helpen van schieralen voorbij migratieknelpunten (Paling Over De Dijk, PODD). De Aalverordening verplicht de EU-lidstaten ook om elke drie jaar een beeld te schetsen van de ontwikkelingen in de aalstand (‘EU-evaluatie’), waaronder de schieraaluittrek en de aalsterfte. Een voorstel vanuit LNV is om te kijken wat het effect is van een verhoging van de minimale aanlandingsmaat. Het achterliggende idee van het onderzoek is dat door het verhogen van de minimale aanlandingsmaat aal in staat is om groter te worden. Het zou een win-win situatie kunnen zijn als zou blijken dat een verhoging van de minimale aanlandingsmaat bijdraagt aan het verder verbeteren van de aalstand. De aal heeft meer mogelijkheden om op te groeien en daardoor heeft wellicht een groter gedeelte kans om naar de Saragasso zee te migreren. De vissers, vangen misschien iets minder aal, maar de gevangen alen zullen groter zijn waardoor het vangstgewicht niet perse minder wordt.