Nieuws
Nederlands beleid voor ecosysteemdiensten in de handel van tropische producten
Nederland zou een samenhangend beleid moeten gaan voeren om de waarden van ecosysteemdiensten beter te integreren in initiatieven voor duurzame handel in tropische producten zoals cacao, soja, palmolie en hout. Onderzoekers van LEI Wageningen UR geven dit aan in een publicatie van de WOT Natuur & Milieu. Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van het Planbureau voor de Leefomgeving.
Betrokkenheid Nederland
Van de wereldwijde cacaoproductie wordt meer dan 25% verhandeld via Amsterdam. Nederland is verder een van de voornaamste import- en exportlanden van sojaproducten in de Europese Unie, en de op één na grootste importeur van ruwe palmolie ter wereld en een belangrijke importeur van palmpitschroot. Ook bij de productie van tropisch hout zijn Nederlandse bedrijven betrokken. Hoewel het Nederlandse aandeel in de markt voor verwerking van tropisch hout niet bijzonder groot is, speelt Nederlands wel een belangrijke rol om de handel in tropisch hout te verduurzamen.
Ecosysteemdiensten explicieter opnemen in beleid
Ecosysteemdiensten zijn de verschillende diensten en producten die ecosystemen leveren. Anders gezegd, het zijn diensten die het ‘natuurlijke kapitaal’ levert: bodem, planten, dieren, lucht en water. Mensen maken nuttig gebruik van veel van deze diensten en dus ook van de natuurlijke processen in ecosystemen die ze in stand houden. Het Nederlandse natuurbeleid laat met het introduceren van de begrippen ecosysteemdiensten en ‘natuurlijk kapitaal’ zien dat het steeds meer denkt vanuit economisch gezichtspunt. Marktpartijen krijgen bij een dergelijk natuurbeleid een grotere rol bij het in stand houden van deze diensten, bijvoorbeeld via initiatieven op vrijwillige basis in handelsketens. Wat nog moet gebeuren is het explicieter opnemen van ecosysteemdiensten in het beleid.
Nieuwe initiatieven richtinggevend
De onderzoekers hebben acht initiatieven voor de verduurzaming van handelsketens van tropische producten bekeken, waaronder certificeringssystemen in de cacaoketen, en het inkoopbeleid van Nederland voor de houtketen. Het onderzoek laat zien dat overleg met alle relevante (internationale) partijen van cruciaal belang is om certificeringssystemen te vernieuwen en breed geaccepteerd te krijgen. Dat biedt mogelijkheden voor het behoud van ecosysteemdiensten. De onderzoekers bevelen aan om de huidige certificeringssystemen zodanig te harmoniseren dat ecosysteemdiensten er expliciet onder vallen. Met een mix van beleidsinstrumenten moet het voor de Nederlandse overheid mogelijk zijn om de innovatieprocessen te beïnvloeden. Dit kan met op marktmechanismen gebaseerde ‘lokkertjes’, zoals overheidsaankopen en bijvoorbeeld via fiscale prikkels. Ook is overleg nodig met alle betrokkenen in de handelsketens, vooral met maatschappelijke en consumentenorganisaties.