Project
Integrated Aquatic Food Systems
Het eindigen van wereldhonger is een belangrijk doel van de SDG-2 van de Verenigde Naties waarbij ernaar gestreefd wordt dat er in 2030 voor iedereen toegang is tot voldoende voedzaam voedsel. Mariene voedselbronnen worden daar nog beperkt bij betrokken, in het bijzonder de organismen laag in de voedselketen die perspectief bieden voor een meer duurzame productie van voedsel. Dit project zal zich daarom richten op de leemte van duurzame aquacultuur en gebruik van mariene voedselbronnen.
Over gekarakteriseerd door sterke milieugradiënten van land naar zee waardoor er sprake moet zijn van een geëxploiteerde mariene kustgebieden bieden verschillende kansen om beter benut te worden. Deze worden gezoneerde aanpak en gebruik van een geïntegreerde landschapsperspectief. We gaan duurzame kweek van zeewier, garnalen en vis in mono- of polycultures onderzoeken en helpen te ontwikkelen vanuit een landschapsperspectief langs een milieugradiënt van een tropische kust. Vanwege eerder onderzoek, en goede bekendheid met de verschillende kweeksystemen kiezen we voor Indonesië als casus voor integratie op landschapsniveau. Vanuit deze landschaps-geïntegreerde casus ontwikkelen we nieuwe inzichten omtrent de potentiële bijdrage van duurzaam gekweekte mariene voedselbronnen aan de wereldwijde voedselzekerheid en in het bijzondere in Laag- en Middel Inkomen Landen (LMIC).
Vanwege voedselconversieverliezen, kwetsbaarheid voor ziektes, habitat verlies en vervuild afvalwater zijn sommige teeltsystemen in de moderne aquacultuur op basis van gekweekte carnivore en omnivore vissen en schaaldieren in een aantal gebieden niet duurzaam geweest. Onder andere de teelt van zeewier biedt veel perspectief, zij het vooral de verduurzaming die een grote kans biedt om de balans te herstellen tussen economie en ecologie in de gebieden waar overexploitatie van de natuurlijke systemen gaande is, of reeds tot grote schade heeft geleid. Verduurzaming zal gedaan worden door gecombineerde aquacultuur (IMTA: Integrated Multi-trophic Aquaculture). Door vissen, garnalen en zeewier in cultures te combineren wordt de impact op het klimaat en milieu verminderd en zijn doorgaans de inkomsten van de kweker hoger. Dit komt mede doordat er meer geproduceerd kan worden op de zelfde oppervlakte, minder onderhoud nodig is aan de systemen, wat resulteert in minder arbeidskosten, maar ook minder diervoeder en ziektebestrijding, wat in intensieve aquacultuur doorgaans grote kostenposten zijn.
In de komende twee jaren zal het werk voorbouwen op de reeds vergaarde expertise van de systemen in Indonesië, maar ook een vertaalslag maken naar het mondiale naar duurzame voedselproductie. In deze vertaalslag zullen de systemen in Indonesië het modelsysteem vormen waarop verder gewerkt kan worden.