Het Lowlands onder de bevrijdingsfestivals

Omdat in Wageningen de vrede werd getekend na de Tweede Wereldoorlog, komen er ieder jaar nog honderden veteranen naar Wageningen voor het vrijheidsdéfilé. Het festival in de stad wordt dan een uur gestaakt om de vele veteranen uit binnen- en buitenland toe te juichen als ze in een lange stoet door de stad trekken. Die stoet veteranen wordt aangevuld met allerlei voertuigen uit die tijd, terwijl oude vliegtuigen over de stad vliegen. En na het défilé gaat het feest weer onverminderd door tot diep in de nacht. - Susanne

Bevrijdingsdag 2012

Op de middelbare school is ons geleerd dat in Hotel de Wereld in Wageningen op 5 mei 1945 de capitulatie van Duitsland is getekend. En dat wordt elk jaar weer groots gevierd in veertien steden, waaronder Wageningen – de “stad der bevrijding”. Dit jaar met zeventien podia verspreid over de hele stad en ruim 120.000 mensen in het stadje dat normaal 37.000 inwoners telt.

Als vrijwilliger op 5 mei begon Bevrijdingsdag voor mij dit jaar al vroeg in de ochtend. Dit jaar zou ik voor de derde keer samen met drie andere meiden de receptie van het gemeentehuis bemannen. Het was onze taak om ervoor te zorgen dat alle artiesten van het hoofdpodium (de Markt) en het podium op het Salverdaplein hun kleedkamers konden vinden en dat alles voor hen in orde was. Al jaren worden de podia van het Salverdaplein en de Markt (en dit jaar ook Freedom Fields) door vrijwilligers van mijn studentenvereniging SSR-W gerund. De jongens sjouwen, slepen, bewaken en bouwen de podia op en af. En de dames, waaronder ikzelf, zitten binnen en vangen de artiesten op.

Al op 4 mei begonnen wij met onze taken: alle kantoorruimtes moesten immers in orde worden gemaakt voor de artiesten door ze om te toveren in kleedkamers. Koelkasten vol bier, wijn en fris, en fruit en snoep op de tafels. Met als traditie binnen ons team om om acht uur stilte te houden, zittend op het grote podium op de markt, waarna de bestelde pizza op het podium opgegeten kan worden.

Het leukste van vrijwilliger zijn is dat je zo je steentje bij kan dragen aan het grootse festival. En wat mijn taak deze dag zo bijzonder maakt, is dat ik echt in contact kom met de artiesten. Zo praat je het ene moment nog met de bewaker over een concert waar je allebei naartoe blijkt te zijn geweest en het volgende moment loop je de kleedkamer van die artiest binnen om hem wat koffie te brengen! En iedereen komt je nog even gedag zeggen en bedanken voor de goede zorgen voordat ze weg gaan (en je soms vriendelijk waarschuwen voor de rotzooi die ze in de kleedkamer hebben gemaakt).

Uiteindelijk is het hele team op 6 mei rond een uur of vier 's ochtends klaar met zijn taken en bereiden we ons voor op de afterborrel. Dertig man in een klein keukentje gepropt met een welverdiend biertje waar de één een nog sterker verhaal of mooiere anekdote dan de ander probeert te vertellen. En dan is de tijd aangebroken om bij te slapen van een geweldige dag!

Esther van Vliet, derdejaars Voeding en Gezondheid