Testimonial

Interview met donateur mevrouw Douwes Dekker

Mevrouw Douwes Dekker, donateur Anne van den Ban Fonds
Zo komt het geld zowel het wetenschappelijk onderzoek als de ontwikkelingslanden ten goede.
Mevrouw Douwes Dekker, donateur Anne van den Ban Fonds

Een blijvende impact in ontwikkelingslanden

Annemie Douwes Dekker besloot na de verkoop van haar huis om een substantieel bedrag te doneren aan het Anne van den Ban Fonds. ‘Zo komt het geld zowel het wetenschappelijk onderzoek als de ontwikkelingslanden ten goede.’ Zelf startte ze in 1953 met de studie Landbouweconomie in Wageningen.

‘Bij veel colleges was ik het enige meisje. Docenten openden de colleges dan heel netjes met de woorden “Mejuffrouw, mijne heren!”’, herinnert Douwes Dekker zich. Tijdens de introductie kwam ze haar toekomstige man tegen, die Landschapsarchitectuur studeerde. ‘Het klikte direct al in de groentijd. Nog in onze studententijd zijn we getrouwd. Voortaan begonnen de docenten hun college met “Mevrouw, mijne heren!”.’ Overigens is Annemie Douwes Dekker een nazaat van de broer van Multatuli oftewel Eduard Douwes Dekker, de schrijver van Max Havelaar.

Westerse ideeën

Douwes Dekker rondde haar studie af in 1962, terwijl ze zwanger was van het tweede kind. Ook na het afstuderen bleef ze betrokken bij Wageningen, via de vrienden- en kennissenkring en het blad voor alumni. Zodoende hoorde Douwes Dekker tien jaar geleden voor het eerst van het Anne van den Ban Fonds. ‘Dat fascineerde me wel. Je kent ongetwijfeld de ook in Wageningen afgestudeerde schrijver Frank Westerman. In zijn boek El negro en ik beschrijft hij onder meer zijn ervaringen met ontwikkelingswerk in Zuid-Amerika. Eigenlijk kun je alleen maar tot de conclusie komen dat Westerse ideeën in een andere cultuur vaak niet goed uitpakken. Dat hoor je van alle kanten.’

Onderzoek

De kritische blik van Douwes Dekker op ontwikkelingswerk verklaart haar interesse in het Anne van den Ban Fonds. De grondgedachte om mensen uit ontwikkelingslanden te steunen bij hun Wageningse opleiding, trok onmiddellijk haar aandacht. ‘Als je de eigen bevolking opleidt, mag je hopen dat het wel een blijvende impact geeft. De mensen gaan weer terug naar hun eigen land en kunnen de opgedane kennis en vaardigheden daar gebruiken.’


Toen Douwes Dekker in 2011 haar huis verkocht, kwam er nogal wat geld vrij. ‘Ik wilde dat aan één goed doel besteden en het niet over verschillende doelen versnipperen.’ Over de bestemming hoefde ze niet lang na te denken. ‘Bij het Anne van den Ban Fonds komt het geld zowel het wetenschappelijk onderzoek als de ontwikkelingslanden ten goede. Het fonds brengt dat bij elkaar.’