Beschermde natuur in de VS ligt dichter bij rijkere en minder raciaal diverse buurten

Tijdens de Montreal-conferentie van de Verenigde Naties over biodiversiteit in 2015 zijn 190 landen overeengekomen dat in 2030 minimaal 30% van het land en de oceanen van de wereld beschermd moet zijn (30-by-30). De Verenigde Staten is geen officiële partij bij de overeenkomst, maar hun inzet staat beschreven in het America the Beautiful-initiatief van de regering Biden. Opmerkelijk in dit initiatief zijn verschillende beleidsdoelen, waaronder ook het omkeren van ‘ongelijke toegang tot het buitenleven’. Kortom, in het initiatief staat dat de voordelen van natuurbehoud eerlijk moeten worden verdeeld.

WUR-onderzoeker Anna Lou Abatayo van Environmental Economics and Natural Resources Group ziet dat mensen steeds meer bewust zijn van de gezondheidsvoordelen van natuur. “In de afgelopen twintig jaar zijn nieuwe beschermde zeegebieden de snelst groeiende bron van beschermde gebieden in de VS geweest. Maar liefst 26% van het oceaangebied in de VS is inmiddels beschermd, maar slechts 12% van het land is beschermd. Uit ons onderzoek blijkt dat de beschermde zeegebieden dichter bij welvarender buurten liggen. Tegelijkertijd hebben ze wel een grotere rassendiversiteit dan buurten bij beschermde gebieden op land. Als dit zo blijft, kan het bereiken van de 30-by-30 doelstelling de ongelijke toegang tot de natuur verergeren.”

Toegang tot gedetailleerde data

Abatayo voerde het onderzoek uit samen met WUR-masterstudent Madelon van Adrichem en John Lynham van het Department of Economics & UHERO van de University of Hawaii. Ze maakten daarbij gebruik van Amerikaanse data uit 2022. “In het onderzoek ligt de focus op de VS omdat we geen toegang hebben tot gedetailleerde Europese gegevens over inkomen en ras”, licht Abatayo toe.

Abatayo benadrukt dat het onderzoek een momentopname is. “Over een paar jaar kan de situatie anders zijn door woonmigratie.” Ze verwacht ook verschillen tussen landen. “Ontwikkelingslanden zouden grotere inkomensverschillen kunnen vertonen, terwijl Europese landen, met robuuste socialezekerheidsstelsels, minimale verschillen zouden kunnen laten zien. Met toegang tot gedetailleerde gegevens uit Europa, Azië en Afrika kunnen we kijken naar verschillen tussen landen en veranderingen in de loop van de tijd.”

Meer beschermde zeegebieden

Terug naar de VS. Daar moeten nu vooral natuurgebieden op het land worden beschermd en komen waarschijnlijk slechts een handvol nieuwe beschermde zeegebieden bij. “Voor meer gelijke toegang op basis van ras zou het goed zijn om meer dan 30% van de zeegebieden te beschermen”, zegt Abatayo. Ze wijst erop dat het veranderen van gelijke toegang tot beschermde gebieden op basis van inkomen een uitdaging kan zijn. “Wanneer beschermde gebieden bij armere buurten worden gecreëerd, kunnen de huizenprijzen gaan stijgen. Als gevolg daarvan kunnen huidige bewoners ervoor kiezen hun eigendom met winst te verkopen. Na verloop van tijd kan dit leiden tot een demografische verschuiving, waarbij in het gebied meer welvarende mensen gaan wonen.”

Het is volgens Abatayo vooral belangrijk te realiseren dat bescherming van natuur ook sociale effecten heeft. “Het is niet alleen goed voor de natuur, maar ook voor mens en maatschappij. Met onderzoek kunnen we deze effecten beter begrijpen. Onze analyse laat zien dat het een uitdaging gaat zijn om de vele doelen van America the Beautiful te bereiken, vooral als het gaat om het verminderen van ongelijke toegang tot de natuur op basis van inkomen. Bovendien gaat de aanname dat de VS hun doel om 30% van hun oceanen te beschermen al heeft bereikt voorbij aan een bron van natuurbehoud die de ongelijke toegang tot beschermde gebieden op basis van ras heeft verminderd.”