Studentenverhaal

"Ik wist van tevoren niet of mijn experimenten zouden lukken"

Hoi! Ik ben Inge en ik heb onderzoek gedaan naar zelf-assemblage van twee soorten kunstmatige eiwitten bij de vakgroep Fysische chemie en Soft matter.

Niet alles gaat zoals gepland, waardoor je soms goed moet nadenken over vervolgstappen
Inge Weber, student Moleculaire Levenswetenschappen

Over mijn onderzoek

Deze kunstmatige eiwitten waren gebaseerd op het tabaksmozaïekvirus en bestaan uit meerdere domeinen, waaronder een domein gericht op zelf-assemblage. Ik heb gekeken naar het verschil in het zelf-assemblage proces tussen deze eiwitten. Van het ene eiwit was al bekend dat het in staat was om staafjes te vormen door middel van zelf-assemblage, maar dit eiwit is moeilijk en duur om te produceren. Daarom gingen we op zoek naar een makkelijker alternatief.

zelf-assemblage van kunstmatige eiwitten

Zelf-assemblage is te zien met behulp van een Atomic Force Microscope (AFM). Om een plaatje te maken met AFM beweegt een heel klein naaldje over het oppervlak, waardoor het hoogteverschil van je monster kan worden bepaald. Op die manier ontstaat er een plaatje. Aangezien de geassembleerde staafjes redelijk hoog zijn, kun je duidelijk zien of een eiwit daadwerkelijk assembleert.

Mijn ervaring

In tegenstelling tot de vele practica in de eerste jaren van je studie, wist ik niet van tevoren of mijn experimenten zouden lukken. Dat vond ik ook gelijk het leukste en spannendste van thesis doen. Je bent veel meer onderzoekend bezig: niet alles gaat zoals gepland, waardoor je soms goed moet nadenken over vervolgstappen. Hierdoor heb ik veel onderzoeksvaardigheden opgedaan. Ik was bijvoorbeeld begonnen met experimenten waarin ik de eiwitten liet samenklonteren en al snel kwam ik erachter dat er iets niet ging zoals verwacht. Ik ben toen vooral bezig geweest met uitvinden wat er anders was dan de eerdere experimenten die wél werkten. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat de structuur van de (relatief oude) eiwitten was veranderd, waardoor de zelfassemblage niet meer goed ging.

Verder heb ik geleerd mijn resultaten te presenteren aan zowel mensen met als mensen zonder vakkennis. Het is namelijk belangrijk om je presentatie op je publiek af te stemmen.

Vervolgopleiding

Uiteindelijk heb ik mede vanwege mijn thesisproject gekozen voor de MSc Molecular Life Sciences met als specialisatie Physical chemistry.

Terug naar Studenten vertellen