Vangstadvies horsmakreel in de Stille Zuidzee

Het vangstadvies is gebaseerd op de recente bestandschatting en vooruitblik, die een beperkte jonge aanwas laat zien. De visserijcommissie komt begin 2014 samen om een quotum af te spreken waarin het advies wordt meegewogen. Deze commissie bestaat uit internationale vertegenwoordigers vanuit de ministeries van de deelnemende landen. Om het advies aan de visserijcommissie op te stellen, kwamen visserijbiologen dit jaar bijeen voor de eerste Science Committee vergadering (voorheen Science Working Group) van de South Pacific Regional Fisheries Management Organisation (SPRFMO) in La Jolla, California USA.

Horsmakreel in de Stille Zuidzee

Horsmakreel (Trachurus murphyi) kent een groot verspreidingsgebied in de Stille Zuidzee; van de Chileense en Peruaanse kust tot in de buurt van Nieuw Zeeland. Omdat een groot deel van het verspreidingsgebied buiten de 200 mijlszone (bekend als de Exclusieve Economische Zone) van aangrenzende landen ligt, vindt er ook internationale visserij plaats. 

Achteruitgang populatie horsmakreel

Eind jaren 70 werd in dit gebied al door onder andere Russen en Polen op horsmakreel gevist. In deze periode ontwikkelde ook de visserij in Chili zich en nam de visserij op horsmakreel toe. De totale aanlandingen piekten in 1995 met rond de 5 miljoen ton. Door het uitblijven van sterke jaarklassen en de toenemende vangsten daalde de omvang van het bestand van ruim 20 miljoen ton eind jaren 80 naar 10 miljoen ton rond 2000.

Deze periode werd opgevolgd door een aantal jaren waarin de jonge aanwas ruim onder het gemiddelde uitkwam, terwijl de vangsten ongeveer gelijk bleven. Dit had tot gevolg dat het bestand verder zakte tot het laagste punt in 2011 met 3.8 miljoen ton (2.0 miljoen ton paaibiomassa).

Vangstafspraken via SPRFMO

Hoewel er beheermaatregelen van kracht waren in de territoriale wateren van Peru en Chili, bestonden er nog geen vangstafspraken (quotaregelingen) voor de visserij buiten de 200 mijlszone. Met het oprichten van de SPRFMO werd ervoor gezorgd dat er ook in de internationale wateren vangstafspraken gemaakt konden worden. Echter, met de aankondiging van de oprichting van de SPRFMO, ontwikkelde zich een aantal nieuwe visserijen op horsmakreel, waaronder de Europese. Deze ontwikkeling heeft, naast het uitblijven van sterke jaarklassen, ook bijgedragen aan een sterkere afname in omvang van het horsmakreelbestand.

Herstelplan voor horsmakreel in de Stille Zuidzee

De SPRFMO heeft een aantal jaren nodig gehad om voorbereidingen te treffen om beheer van de Stille Zuidzee mogelijk te maken. Vanaf 2013 is de conventie van kracht voor de instandhouding en het beheer van visbestanden in internationale wateren in de Stille Zuidzee. Een herstelplan voor horsmakreel zal nodig zijn om het bestand binnen afzienbare tijd binnen biologisch veilige grenzen te brengen. Wat deze biologische grenzen precies zijn, is nog niet vastgesteld. Voorlopige berekeningen laten zien dat deze rond de 5.5 miljoen ton kan liggen (gemeten in paaibiomassa). Het herstel van horsmakreel zal ook afhangen van de ontwikkeling in de jonge aanwas. Omgevingsvariabelen zoals watertemperatuur spelen hierbij ook een rol en zijn niet door visserijbeheer te beïnvloeden.

Science Committee doet meer

Naast de activiteiten rondom horsmakreel houdt de Science Committee zich  ook bezig met maatregelen om de bijvangst van zeevogels en zeezoogdieren te beperken, het beheer van de bodemvisserij op Orange roughy (Slijmkop) en de bescherming van ‘Vulnerable Marine Ecosystems’ (VMEs).

Vanuit IMARES Wageningen UR neemt Niels Hintzen sinds 2009 deel aan de Science Committee (voorheen Science Working Group) vergaderingen.