Testimonial
Het verhaal van Julie Nasrin
Julie Nasrin (28) groeide op in verschillende boerendorpjes op het platteland van Bangladesh. Daar zag ze met eigen ogen hoe de lokale boeren vaak worstelen om hun gewassen te beschermen en hun oogst goed te houden tot aan de verkoop. Ze krijgen te maken met natuurrampen zoals overstromingen en orkanen, met plantenziektes en insectenplagen, en hebben vaak niet de noodzakelijke kennis om daar iets tegen te doen. Daar wil Julie verandering in brengen.
Ik wil het informatiegat dichten en de brug vormen tussen boeren in Bangladesh en de laatste wetenschappelijke kennis op het gebied van landbouw.
Als kind vond Julie het al leuk om met planten te werken. Ze onderhield een tuintje aan huis waar ze haar eigen groenten en fruit verbouwde. Uit haar fascinatie voor landbouw kiest ze voor een bachelor Agriculture aan de Sher-e-Bangla Agricultural University in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. “Tijdens mijn bachelor kreeg ik beter zicht op de omvang van de problematiek van de landbouw in mijn land. Er is een tekort aan informatie en boeren krijgen om de haverklap te maken met natuurgeweld. Veel boeren telen bijvoorbeeld seizoensfruit als mango’s, lychees en jackfruit. Hun oogst werd een paar maanden geleden verruïneerd door een verwoestende cycloon. Bovendien gebruiken ze veel kunstmest en pesticiden wat slecht is voor het milieu en de productie duurder maakt. Maar boeren weten vaak niet beter. Bangladesh heeft landbouwspecialisten nodig die met de boeren in gesprek gaan.”
Om het kennistekort in Bangladesh op te vullen kijkt Julie daarom naar mogelijkheden om door te studeren over de grens. Dan komt Wageningen University & Research als een van de meest toonaangevende universiteiten op het gebied van landbouw ter wereld, al snel in beeld. In Wageningen volgt ze nu met een beurs van het Anne van den Ban Fonds de master Plant Sciences, waar ze zich specialiseert in Plant Pathology and Entomology.
“Ik kies hier vakken en een specialisatie die passen bij de problematiek van Bangladesh. Zo heb ik bijvoorbeeld verschillende vakken op het gebied van post-harvest agriculture gevolgd. Daarin houden we ons bezig met de vraag hoe het product zo goed mogelijk bewaard kan worden na de oogst zodat boeren er op de markt een goede prijs voor krijgen en de verspilling vermindert. Op het transport van het platteland naar de stad, waar de producten verkocht worden, gaat het nu nog vaak mis. Dat is echt een kennisprobleem.”
Julie heeft al goed voor ogen wat ze wil doen na haar studie: terug naar Bangladesh om daar als agricultural extension officer bij de overheid aan de slag te gaan en ‘in het veld’ met boeren te werken. “Ik ben niet in de stad opgegroeid maar op het platteland. Ik ben daarom altijd in contact geweest met boeren en weet wat er bij hen speelt. In Bangladesh zijn veel boeren ongeletterd en zij lezen natuurlijk geen wetenschappelijke papers over de laatste landbouwtechnieken. Het gat tussen de wetenschap en de dagelijkse praktijk is daarom heel groot. Het is belangrijk dat hoogopgeleide landbouwspecialisten hen horen en met ze praten, het echte scenario in kaart brengen en boeren praktische, direct toepasbare oplossingen aanreiken.”
“Als landbouwspecialist wil ik een brug slaan tussen de boeren en de wetenschap. Dat is mijn missie. Dankzij het Anne van den Ban Fonds kan ik me nu verder specialiseren en straks bijdragen aan de ontwikkeling van de landbouw in Bangladesh.”
Om het kennistekort in Bangladesh op te vullen kijkt Julie daarom naar mogelijkheden om door te studeren over de grens. Dan komt Wageningen University & Research als een van de meest toonaangevende universiteiten op het gebied van landbouw ter wereld, al snel in beeld. In Wageningen volgt ze nu met een beurs van het Anne van den Ban Fonds de master Plant Sciences, waar ze zich specialiseert in Plant Pathology and Entomology.
“Ik kies hier vakken en een specialisatie die passen bij de problematiek van Bangladesh. Zo heb ik bijvoorbeeld verschillende vakken op het gebied van post-harvest agriculture gevolgd. Daarin houden we ons bezig met de vraag hoe het product zo goed mogelijk bewaard kan worden na de oogst zodat boeren er op de markt een goede prijs voor krijgen en de verspilling vermindert. Op het transport van het platteland naar de stad, waar de producten verkocht worden, gaat het nu nog vaak mis. Dat is echt een kennisprobleem.”
Julie heeft al goed voor ogen wat ze wil doen na haar studie: terug naar Bangladesh om daar als agricultural extension officer bij de overheid aan de slag te gaan en ‘in het veld’ met boeren te werken. “Ik ben niet in de stad opgegroeid maar op het platteland. Ik ben daarom altijd in contact geweest met boeren en weet wat er bij hen speelt. In Bangladesh zijn veel boeren ongeletterd en zij lezen natuurlijk geen wetenschappelijke papers over de laatste landbouwtechnieken. Het gat tussen de wetenschap en de dagelijkse praktijk is daarom heel groot. Het is belangrijk dat hoogopgeleide landbouwspecialisten hen horen en met ze praten, het echte scenario in kaart brengen en boeren praktische, direct toepasbare oplossingen aanreiken.”
“Als landbouwspecialist wil ik een brug slaan tussen de boeren en de wetenschap. Dat is mijn missie. Dankzij het Anne van den Ban Fonds kan ik me nu verder specialiseren en straks bijdragen aan de ontwikkeling van de landbouw in Bangladesh.”