Alumniverhaal
Alumnus Ilje Pikaar - MSc Environmental Sciences
Ilje Pikaar heeft voor de avonturiersrol gekozen. Na 2,5 jaar bij het ingenieursbureau Witteveen en Bos te hebben gewerkt, wilde hij wel wat anders. “De jaren bij Witteveen en Bos waren geweldig, maar ik was nu nog jong, nu kon ik mijn leven nog omgooien.” Zodoende vertrok Ilje voor zijn PhD naar Australië.
Mijn grootste drijfveer is om duurzame technologieën in de praktijk te brengen!
“Ik kwam volledig blanco aan in Australië. Ik wist niets van het onderzoeksveld van mijn PhD af en ik wist het hele PhD-project niet. Dus ik ben niet zozeer voor het onderwerp van de PhD naar Australië gekomen, maar meer voor de levenservaring. Een PhD is daarvoor een goede mogelijkheid, omdat je met jonge mensen werkt. Wat dat betreft heb ik wel geluk gehad, omdat ik op een geweldig project kwam te werken met zeer goede begeleiders.”
Ilje’s project gaat over elektrochemische behandeling van sulfiden in riolen, wat een onderdeel is van het grotere onderzoeksproject SCORe, wat als doel heeft meer wetenschap in rioolsystemen te brengen. “Sulfiden in riolen veroorzaken rioolcorrosie en dat is een groot probleem in Australië: het kost de overheid jaarlijks honderden miljoenen dollars. In Amerika kost rioolcorrosie zelfs meer dan tien biljoen per jaar! Onderzoek op het gebied van rioleringssystemen is altijd een beetje onderbelicht gebleven, omdat het niet echt sexy onderwerp is. Maar door de sulfiden in riolen te behandelen, kan je dus veel geld besparen.
Gelukkig begint daar wel verandering in te komen. Dit komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in de projectinnovatieprijs die de University of Queensland voor het SCOReproject heeft gewonnen. Deze prijs is onderdeel van een wereldwijde wedstrijd georganiseerd door de International Water Association, die innovatie en excellentie binnen waterbeleid wil stimuleren.”
De onderzoeksresultaten van Ilje’s PhD waren zo goed dat er een vervolgproject van drie jaar voor is geschreven, wat is aangenomen. “Dat is de reden dat ik in Australië ben gebleven. Mijn PhD was voornamelijk labwerk gericht op het ontwikkelen van een nieuwe technologie. Het vervolgproject heeft als voornaamste doel om de technologie van lab-schaal verder te ontwikkelen tot een product dat in de praktijk wordt toegepast.” Ook kon hij publiceren in Science als eerste auteur.
“Ik ben toegepast onderzoeker op rioolcorrosie, wat niet echt een onderwerp voor zo’n vooraanstaand tijdschrift is. Dus dit had ik vijf jaar geleden niet kunnen bedenken! Maar ik vind dat ik pas kan zeggen dat ik succes heb geboekt als ik de technologie naar in de praktijk heb gebracht. Daarom is het voor mij erg belangrijk geweest dat ik eerst 2,5 jaar bij het ingenieursbureau Witteveen en Bos heb gewerkt. Als toegepast onderzoeker heb je praktijkervaring nodig. Ik heb in die 2,5 jaar zo ontzettend veel geleerd! Ik werkte met vakmensen, en ik hoorde en zag zoveel over puur de praktijk. Goede onderzoeksresultaten op lab-schaal betekenen namelijk niet automatisch dat het ook in de praktijk gaat werken, verre van dat zelfs. De praktijkervaring heeft me geleerd om fundamentele onderzoeksvragen en resultaten op lab-schaal te kunnen vertalen naar de praktijk. Ik ben dus erg blij met mijn praktijkervaring: mijn grootste drijfveer is om duurzame technologieën in de praktijk te brengen!”