Eythel Rose

“Mijn naam is Eythel Rose. In januari 2023 ben ik met mijn ouders en vier broers en zussen uit Pakistan gevlucht. Het werd te gevaarlijk voor ons om te leven en ons geloof uit te oefenen als evangelist-christen in een moslimland. Sindsdien wacht ik in Nederland op asiel.

In Pakistan was ik huisarts en tijdens de Covid-pandemie was ik 1,5 jaar lang eerstelijnsarts op de intensive care. Tijdens het wachten op asiel in Nederland kon ik echter geen werk vinden en had ik de meeste dagen weinig te doen, behalve Nederlands leren en in het weekend vrijwilligerswerk doen in onze kerk. Ik zie veel academisch geschoolde vluchtelingen, van wie de hersenen en talenten gewoon verspild worden in de AZC's. Gelukkig vond ik het WURth-while programma.

Dankzij WURth-while heb ik verschillende cursussen kunnen volgen. Tijdens de cursus Huisartsgeneeskunde heb ik artsen van ziekenhuis Gelderse Vallei ontmoet en veel casussen kunnen bespreken. Ook heb ik een vak gevolgd over de verbinding tussen hersenen en darmen, over volksgezondheid en over infectieziekten. Ik dacht altijd dat ik een master in Public Health zou gaan doen. Maar na het volgen van deze vakken realiseerde ik me dat mijn echte interesse ligt bij infectieziekten.

Toen ik tijdens covid in het ziekenhuis werkte, stuurde ik alleen monsters naar het lab. Maar tijdens mijn opleiding in Wageningen mocht ik zelf in het lab werken, leren hoe de machines werken en hoe ingewikkeld de technieken zijn. Vanwege de gevorderde virussen waar we tegenwoordig mee te maken hebben, wil ik graag onderzoek doen naar antivirale middelen. Covid was een isolerende tijd, slapen en werken in het ziekenhuis en mijn familie een maand lang niet zien. Die ervaring heeft me echt gemotiveerd om hieraan bij te dragen en ik hoop een masteropleiding te volgen als ik mijn verblijfsvergunning krijg.

Ik ben de Nederlandse samenleving zo dankbaar voor het geven van eten, onderdak en kleding, en Nederlanders zijn zo beleefd en gastvrij. De kerk in Ede waar we lid van zijn geworden, heeft pastoriewoningen voor ons gevonden in Wageningen. We hebben enorm veel liefde ontvangen sinds we hier wonen. Ik wil echt iets teruggeven aan de Nederlandse samenleving vanwege alles wat we hebben ontvangen. Als ik mijn vergunning heb, wil ik echt gaan werken. En belasting betalen!

Het WURth-while programma is zo'n geweldig initiatief, het helpt zoveel vluchtelingen zoals ik die het collegegeld niet kunnen betalen om in Wageningen te studeren. Het stelt ons in staat om iets met ons leven te doen en zin aan ons leven te geven. Ik ben de mensen die aan dit programma bijdragen zo dankbaar. Ik hoop dat ze beseffen wat hun steun voor ons leven betekent. Ze maken een grote impact en veranderen ons leven ten goede. God zegene hen.”