Grondbezittende elites, valkuilen van herverdeling en barrières voor ontwikkeling in Peru

Waarom blijven sommige regio’s arm en ongelijk, ondanks hervormingen die bedoeld zijn om dit te veranderen? Mijn promotieonderzoek onderzoekt de langetermijneffecten van de agrarische instituties in Peru op onderwijs en landbouwontwikkeling. Ik bestudeer zowel het haciëndasysteem — grote landgoederen waar grondbezittende elites het lokale leven domineerden — als de landhervorming van 1969, één van de grootste in Latijns-Amerika. Op basis van archiefbronnen, volkstellingen en enquêtes laat ik zien dat gebieden met een sterkere aanwezigheid van haciënda’s achterbleven op het gebied van geletterdheid en onderwijs, tot ver in de twintigste eeuw. Ik constateer ook dat de landhervorming, hoewel zij de macht van de elites brak, onbedoeld leidde tot lagere landbouwproductiviteit en schooldeelname van kinderen, doordat gezinnen sterker afhankelijk werden van agrarische arbeid. Deze bevindingen benadrukken hoe diepgewortelde elites en instituties kansen over generaties heen vormgeven, en hoe herverdelingshervormingen—wanneer ze niet worden ondersteund door bredere investeringen—nieuwe barrières voor ontwikkeling kunnen creëren.