Het voortbrengen van Rivier. De politiek van toekomstvorming voor de Maas en Magdalena rivieren

Doormiddel van etnografische methoden onderzoekt deze thesis hoe adaptatieprojecten voor de Maas (Nederland) en de Magdalena (Colombia) dominante rivier-toekomsten vormgeven, legitimeren en ter discussie stellen. Hoofdstuk 2 introduceert het concept river imaginaries en laat zien hoe moderne, marktgestuurde en ecocentrische visies samenkomen in een ecomodernistische verbeelding die waarheidsregimes over riviertoekomsten consolideert voor de Maas. Hoofdstuk 3 analyseert de performatieve autoriteit van het Maasmodel en toont hoe modelpraktijken territoriale transformaties mede-produceren, dominante configuraties versterken en alternatieve verbeeldingen inperken, zelfs wanneer momenten van tegen-performativiteit of tegen-modellering optreden. Hoofdstuk 4 onderzoekt toekomstvorming in de Magdalena en laat zien hoe ecomodernistische adaptatielogica’s steunen op gecreëerde onwetendheid die gewortelde, amfibische verbeeldingen het zwijgen oplegt. Hoofdstuk 5 laat zien hoe ecohydrologische modellering riviertoekomsten naturaliseert, waardoor alleen berekenbare en codeerbare toekomsten als legitiem gelden, terwijl zorgen van lokale gemeenschappen worden gemarginaliseerd. De conclusie synthetiseert hoe ecomodernistische normen adaptatiegovernance sturen, hoe modellen waarheidsregimes bestendigen en hoe contestatie ontstaat—en benadrukt de noodzaak van diverse onto-epistemische media die meervoudige rivierverbeeldingen kunnen representeren en bijdragen aan meer rechtvaardige, representatieve riviertoekomsten.