Naar een beter begrip van onzekerheden bij de meting van microplasticconcentraties in riviersystemen

Dit proefschrift onderzoekt hoe methodologische keuzes en regionale context de monitoring en risicobeoordeling van microplastics in zoetwatersystemen beïnvloeden. Eerst worden belangrijke analytische parameters geëvalueerd, waaruit blijkt dat μFTIR-objectieven met hogere resolutie veel meer kleine deeltjes detecteren, terwijl een zeef met 20 μm maaswijdte voor routinematig werk vaak volstaat. Vervolgens worden abundantie, grootteverdeling en polymeertypen van microplastics in het Yangtze–Huangpu-systeem en in de Rijn–Maasdelta gekwantificeerd, wat wijst op hoge verontreinigingsniveaus en regio-specifieke polymeerprofielen. Een systematische review van Yangtze-studies, beoordeeld aan de hand van geactualiseerde QA/QC-criteria, laat aanzienlijke methodologische tekortkomingen en een waarschijnlijke onderschatting van kleine deeltjes zien, terwijl ecologische drempelwaarden vaak worden overschreden. Ten slotte identificeert een gedetailleerde onzekerheidsanalyse sedimentbemonstering, blanco-correctie en deeltjes-naar-massa-conversie (inclusief aannames over polymeerdichtheid) als dominante foutbronnen. Gezamenlijk bieden deze onderdelen geharmoniseerde datasets, een onzekerheidskader en duidelijke aanbevelingen voor gestandaardiseerde, kwaliteitsgeborgde monitoring ter ondersteuning van betrouwbare risicobeoordeling en beheer van microplasticverontreiniging in zoet water.