Studentenverhaal Leco

“Eigenlijk begon het allemaal op de middelbare school,” vertel ik vaak als mensen vragen waarom ik Milieuwetenschappen ben gaan studeren. Aardrijkskunde en biologie vond ik leuk, en ik merkte dat ik goed was in de bètavakken. Toen ik me in mijn examenjaar ging oriënteren, viel me iets op: alle studies die ik interessant vond, zaten in hetzelfde domein—Aarde en Milieu. “Dat kan geen toeval zijn,” dacht ik toen.
Mijn interesse kwam niet alleen uit school. “Nieuws over klimaatverandering, extreem weer, ontbossing en technologische innovaties vond ik altijd enorm interessant.” Daarnaast had ik opvallend veel politieke interesse, meer dan mijn ouders zelfs. De keuze voor Milieuwetenschappen voelde daarom al snel logisch.

Wat mij meteen aansprak aan de studie was de breedte. “Het klinkt misschien cliché, maar we veroorzaken als mens zoveel milieuproblemen, dat je automatisch een breed scala aan onderwerpen tegenkomt.” Ik koos ervoor om die breedte te behouden door tijdens mijn minor vakken te volgen van andere specialisaties. Mijn eerste jaar voelde nog een beetje als een verlengde van het VWO, maar inmiddels is de balans tussen basis- en toepassingsvakken in de opleiding flink verbeterd.
Het mooiste vind ik dat je leert hoe milieuproblemen ontstaan, hoe ze zich manifesteren én hoe je ze kunt oplossen. “Je leert steeds schakelen tussen perspectieven: technisch, sociaal-economisch, ecologisch.” Daardoor worden we als milieuwetenschappers eigenlijk automatisch bruggenbouwers. En precies dat vind ik zo waardevol: “Milieuproblemen zijn complex, en je kunt ze niet met één discipline oplossen.”

Mijn keuze voor Wageningen was snel gemaakt. Tijdens de Open Dag voelde de campus “sfeervol en kloppend,” alsof ik er direct thuis zou zijn. Een maand later liep ik een dag mee met een student Milieuwetenschappen. De lessen waren interessant en sloten zelfs aan op stof die ik nog uit de middelbare school kende. Toen wist ik: dit is mijn plek.
De grootste uitdaging? Vanuit Zeeland naar Wageningen verhuizen. “Een enkeltje OV was 4,5 uur, dus op kamers gaan was de enige optie.” Ik vond het een moeilijk besluit, want ik ben erg gehecht aan thuis. Ik had de eerste maanden veel heimwee. Studeren, koken, boodschappen doen—het kwam allemaal tegelijk. “Gelukkig had ik mijn oude klasgenoot als huisgenoot, bij wie ik altijd terecht kon.” Pas toen ik een relatie kreeg, ging ik minder vaak op en neer naar Zeeland.

Naast mijn studie zwem ik graag baantjes en ga ik naar de sportschool op de campus. Verder kook en eet ik vaak met huisgenoten en heb ik regelmatig gezellige avonden of feestjes. Wat ik fijn vind aan Wageningen? “Het is klein, gemoedelijk, je komt iedereen tegen en je kan het zo druk maken als jij wilt.” Voor iemand die niet van stadsdrukte houdt is dat ideaal.

In de toekomst hoop ik in een divers team te werken waar mijn brede kennis bijdraagt aan het bedenken van oplossingen—bij een consultancy bedrijf, een chemisch bedrijf of de overheid. De energietransitie trekt me vooral. “Ik wil oplossingen bedenken voor het overbelaste elektriciteitsnet, terwijl we toewerken naar een fossielvrije samenleving.”

Mijn belangrijkste tip voor studiekiezers: “Kijk naar wat je écht interessant vindt, niet alleen wat je makkelijk afgaat.” Bezoek open dagen, vergelijk opleidingen en maak lijstjes. Zo vond ik mijn studie—en misschien jij straks die van jou.