De wereld voeden

De Wereld voeden in 2050

Om aan deze vraag op een duurzame manier te kunnen voldoen moet veel gebeuren. Dat wordt een hele klus als we bedenken dat er zeker niet meer landbouwgrond bij zal komen. De kans is zelfs groot dat door de klimaatverandering en de bevolkingsdruk het areaal zal afnemen. En het wordt ook een hele klus omdat water, fosfaat en bijvoorbeeld brandstof schaarser zullen worden. Er zijn diverse paden die we bewandelen om tot de benodigde transities te komen tot een duurzaam, betaalbaar, betrouwbaar hoogwaardig voedselsysteem te komen dat kan voorzien in de diverse en groeiende behoefte.

Voedselproductie

Een logische keuze is om te kijken naar de productie. Met de Growth Yield Gap Atlas wordt inzichtelijk gemaakt wat de potentiele opbrengst is van bestaande landbouwgronden. Met deze gegevens is duidelijk waar investeringen in agrarische en technische ontwikkeling het meeste effect hebben. Programma’s als N2Africa (stikstof) of Manos al agua (Water) werken aan het verbeteren van de lokale productie door een beter en slimmer beheer van de natuurlijke bronnen.

• Online magazine: The story of N2Africa

Technische oplossingen voor de voedselvoorziening

Een meer technische oplossing is in het meeste basale proces van de hele voedselvoorziening, de fotosynthese. De efficiëntie van dit elementair proces waarbij zonlicht zorgt dat water en koolstofdioxide worden omgezet in koolhydraten (zoals suikers) en zuurstof is in veel planten vooralsnog vrij laag. In het programma Photosynthesis 2 werken 51 instituten wereldwijd samen aan het verbeteren van de efficiëntie van fotosynthese.

Voedselverspilling

Naast het werken aan een betere productie van voedsel is ook na de productie nog het nodige te verbeteren. Maar liefst 40% van al het voedsel dat we wereldwijd produceren gaat verloren, in het productieproces, tijdens de logistiek of aan tafel. In Nederland wordt jaarlijks gemiddeld 34 kg goed voedsel per consument weg gegooid. Er zijn tal van manieren om voedselverspilling te voorkomen.

Sustainable Development Goal 2

Sustainable Development Goal 2 (zero Hunger) of voedselzekerheid gaat over meer dan alleen honger. Het gaat ook over ondervoeding en overvoeding (obesitas). Naast 800 miljoen mensen die dagelijks honger hebben, hebben volgens de FAO 1 miljard mensen last van ondervoeding door tekorten aan vitaminen of mineralen. Tevens hebben bijna 2 miljard mensen last van overgewicht (waarvan 650 miljoen obese). Het onderzoek naar consumentegedrag is hierbij van belang. Ook in de eiwittransitie is consumentengedrag een belangrijke factor, naast technologische aspecten als vleesvervangers.

Het programma ‘Agriculture for Health & Nutrition (A4NH)’ kijkt juist naar de potentie van agrarische ontwikkeling voor gender-neutraal gezondheid en voedingswaarde voor de armen.

Er is niet een eenduidige route naar een wereld zonder honger, maar door in te zetten op meer integraal beleid, interdisciplinair onderzoek en samenwerking met overheden, private partijen en onderzoekinstituten werken we aan de duurzaamheidsdoelen zoals klimaatslimme voedselsystemen.